logo-print

Προσωπικά δεδομένα: Το δικαίωμα στη λήθη (Απόφαση Savage vs. DPC)

Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων και Κράτη Μέλη ΕΕ

15/04/2020

16/04/2020

Το δικαίωμα διαγραφής («δικαίωμα στη λήθη»), το οποίο αποτελεί ουσιαστικά εκροή του δικαιώματος της προσωπικότητας και της ελεύθερης ανάπτυξής της, σε συνδυασμό με την προστασία της ιδιωτικής ζωής, είναι το δικαίωμα να ζητά το υποκείμενο των δεδομένων τη διαγραφή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν, εφόσον δεν επιθυμεί πια αυτά τα δεδομένα να αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας, και εφόσον δεν υφίσταται νόμιμος λόγος να τα κατέχει ο υπεύθυνος επεξεργασίας (βλ. το άρθρο 17 ΓΚΠΔ και αιτιολογ. σκ. 65 και 66), χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση και χωρίς να απαιτείται η επίκληση ή απόδειξη κάποιας ζημίας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζεται μία σημαντική έκφανση αυτονομίας και επιλογής παρουσίασης δημόσιας εικόνας, αντισταθμίζοντας την ανησυχία ότι η συνεχής χρήση μηχανισμών αναζήτησης μπορεί να αποβεί δυσμενής.

Στην υπόθεση Savage κατά της Ιρλανδικής Αρχής Προστασίας Δεδομένων [DPC] (9 Φεβρουαρίου 2018), το Iρλανδικό Aνώτατο Δικαστήριο εξέδωσε την πρώτη του απόφαση σχετικά με το "δικαίωμα στη λήθη" στην Ιρλανδία.

Η υπόθεση αφορούσε καταγγελία στην DPC σχετικά με την άρνηση της Google να διαγράψει έναν σύνδεσμο URL σε μια ιστοσελίδα ενός φόρουμ συζήτησης.

Αναφορικά με το ιστορικό, ο κ. Savage συμμετείχε ως υποψήφιος στις τοπικές κυβερνητικές εκλογές τον Μάιο του 2014 στο Swords Ward για το Fingal County Council. Μερικά από τα περιεχόμενα ενός φυλλαδίου, το οποίο διενειμε, προκάλεσαν κάποια συζήτηση στο δικτυακό τόπο συζήτησης Reddit.com. Ένας συμμετέχων στη συζήτηση ανήρτησε το φυλλάδιο με τον τίτλο "Homophopic Candidate North County Dublin". Ακολούθησαν διάφορες αμφιλεγόμενες παρατηρήσεις από άλλους συμμετέχοντες. Ο κ. Savage συμμετείχε στην ίδια τη διαδικτυακή συζήτηση και αμφισβήτησε την ετικέτα του ως ομοφοβικού.

Τον Αύγουστο του 2014, ο κ. Savage παραπονέθηκε στην Google ότι όταν το όνομά του πληκτρολογήθηκε σε αναζήτηση Google, τα αποτελέσματα αναζήτησης εμφάνιζαν αναφορές στη συζήτηση που τον χαρακτήριζε ως ομοφοβικό. Η Google απάντησε στην καταγγελία λέγοντας ότι, καθώς ο κ. Savage είχε διατελέσει σε δημόσιο αξίωμα, αποτελούσε μέρος της δημόσιας σφαίρας και έτσι το δημόσιο συμφέρον στην πληροφόρηση υπερέβαινε της ιδιωτικής του ζωής.

Η DPC αποφάσισε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του νόμου του 1988, δεδομένου ότι ο σχετικός σύνδεσμος ήταν μεν ακριβής, αντιπροσώπευε δε μια γνώμη σχετικά με τον προσφεύγων, κ.Savage, που εξέφραζε ένας χρήστης του φόρουμ συζήτησης παρά ένα επιβεβαιωμένο γεγονός.

Το Circuit Court απεφάνθη ότι από τον τίτλο της διεύθυνσης URL δεν ήταν σαφές ότι το αρχικό σχόλιο εξέφραζε τη γνώμη του και ο τίτλος της διεύθυνσης URL ήταν συνεπώς ανακριβής. Έκρινε, επίσης, ότι αν η έκφραση ήταν γνώμη, θα έπρεπε να είχε παρουσιαστεί μέσα σε εισαγωγικά ή παρενθέσεις. Το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση του Κυβερνητικού Δικαστηρίου, διαπιστώνοντας ότι υπέπεσε σε πλάνη επειδή δεν εξέτασε το υποκείμενο άρθρο, με το οποίο σχετίζεται ο σύνδεσμος URL.

Το High Court διαπίστωσε, επίσης, ότι η Google δεν εκτελεί μια λειτουργία επεξεργασίας και η υποχρέωση της Google να τοποθετεί εισαγωγικά γύρω από έναν σύνδεσμο URL θα συνεπαγόταν μια διαδικασία επεξεργασίας, η οποία δεν είχε προβλεφθεί.

Γεωργία Χιόνη

Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας. Κάτοχος δύο μεταπτυχιακών (Γερμανία) και ενός διδακτορικού τίτλου (Ιταλία). Εξειδίκευση σε θέματα εμπράγματου δικαίου, διανοητικής ιδιοκτησίας, ανταγωνισμού, προστασίας καταναλωτή.  Διετέλεσε ΕΕΠ σε...

Πρόσθετοι λογοι αναιρέσεων κατά τον ΚΠΔ

Αθανάσιος Κ. Ζαχαριάδης

ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ / ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Τεχνητή νοημοσύνη, μεταφορές & ευθύνη των μεταφορέων στο Ελληνικό Δίκαιο