logo-print

Καταδίκη της Ελλάδας για τις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης και την αναφορά σε «ονοματοδοσία»

Η αναφορά του όρου «ονοματοδοσία» παραβιάζει το δικαίωμα να μην υποχρεώνονται να εκδηλώνουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους

02/07/2020

13/07/2020

Ο δικαστικός έλεγχος της δράσης των ανεξάρτητων αρχών

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ / ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Πολιτειολογία

Με απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για Δικαιωμάτα του Ανρθώπου (ΕΣΔΑ).

Η υπόθεση αφορούσε την πρακτική ορισμένων ληξιαρχείων στην Ελλάδα να αναφέρουν στις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης την ονοματοδοσία του παιδιού.

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, οι προσφεύγοντες, γονείς και κόρη είναι Έλληνες κάτοικοι εξωτερικού.

Η κόρη του ζευγαριού γεννήθηκε το 2007 και η γέννησή της καταχωρήθηκε στο Ληξιαρχείο Αμαρουσίου.

Το όνομα της καταγράφηκε στη ληξιαρχική πράξη γέννησής της με τη χειρόγραφη σημείωση "Ονοματοδοσία" μέσα σε παρένθεση.

Τον Οκτώβριο του 2007, οι προσφεύγοντες υπέβαλαν αίτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση της σημείωσης «ονοματοδοσία»., υποστηρίζοτας ότι αποτελούσε αναφορά στο γεγονός ότι το παιδί τους δεν είχε βαφτιστεί και έτσι αποκάλυπτε τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Η αίτησή τους απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, επειδή η σημείωση δίπλα στο όνομα απλώς επανέλαβε τις διατυπώσεις του άρθρου 25 του νόμου αρ. 344/1976, το οποίο προέβλεπε ότι η αστική πράξη της ονοματοδοσίας ήταν ο μόνος νόμιμος τρόπος απόκτησης ονόματος.

Η απόφαση του Δικαστηρίου

Το Δικαστήριο συμφώνησε με τους προσφεύγοντες ότι η σημείωση "ονοματοδοσία" είχε ιδιαίτερη χροιά και επεσήμανε ότι η αναφορά αυτών των πληροφοριών στη ληξιαρχική πράξη γέννησης της προσφεύγουσας, δηλαδή σε ένα δημόσιο και συχνά χρησιμοποιούμενο έγγραφο, αποτελούσε παρέμβαση στο δικαίωμά τους να μην υποχρεώνονται να εκδηλώνουν τις πεποιθήσεις τους.

Η συμπερίληψη της αναφοράς δεν ήταν απαραίτητη και δεν είχε προβλεφθεί από το νόμο, αλλά ήταν περισσότερο το αποτέλεσμα μιας ευρείας πεποίθησης μεταξύ ορισμένων ελληνικών ληξιαρχείων πως υπήρχαν δύο εναλλακτικές διαδικασίες για την απόκτηση ενός ονόματος, μέσω βάπτισης και μέσω ονοματοδοσίας, και ότι μόνο εκείνοι που δεν ήταν βαπτισμένοι λάμβαναν όνομα μέσω ονοματοδοσίας.

Το Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα, επιδικάζοντας αποζημίωση ύψους 10.000 ευρώ για ηθική βλάβη στους προσφεύοντες και 1.800 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

Η απόφαση είναι διαθέσιμη στο hudoc.echr.coe.int

Βασική Νομοθεσία Ναυτικού Δικαίου

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΠΕΧΛΙΒΑΝΗΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΕΚΑΣ

ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΝΑΥΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Δίκαιο Κεφαλαιουχρικών Εταιριών Tόμος Ι

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΛΑΖΑΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΔΙΚΑΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ