Απαράδεκτη άσκηση δεύτερης προσφυγής, λόγω μη συνδρομής της προϋπόθεσης ταυτότητας των διαδίκων (ΣτΕ 416-419/2022)

Σύμφωνα με το σκεπτικό του Συμβουλίου της Επικρατείας, προκειμένου να θεωρηθεί μία προσφυγή ως δεύτερη απαιτείται ο αυτός διάδικος να προσβάλει την ίδια πράξη ή παράλειψη που προσέβαλε με προηγούμενη προσφυγή. Αν ελλείπει μία από τις προϋποθέσεις αυτές (ταυτότητα διαδίκων και ταυτότητα διαφοράς), δεν πρόκειται για άσκηση δεύτερης προσφυγής, αλλά περί νέας τοιαύτης. Τούτο προκύπτει από το άρθρο 70 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ., όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 24 του ν. 4274/2014 και το δεύτερο εδάφιο αυτής με το άρθρο 25 παρ. 1 του ν. 4509/2017.

Εν προκειμένω, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν επιτρέπεται η άσκηση από τον σύνδικο της πτώχευσης δεύτερης προσφυγής, κατ’ επίκληση της ως άνω διάταξης, σε περίπτωση που έχει απορριφθεί τελεσιδίκως ως απαράδεκτη προηγουμένως ασκηθείσα προσφυγή του πτωχού κατά καταλογιστικής πράξης της φορολογικής αρχής, καθ’ ον χρόνο ενομιμοποιείτο ενεργητικώς προς τούτο μόνο ο σύνδικος της πτώχευσης.

Και τούτο, διότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει ταυτότητα των διαδίκων για την κατ’ εξαίρεση άσκηση δεύτερης προσφυγής, εφόσον την πρώτη προσφυγή είχε ασκήσει η πτωχή εταιρεία, η οποία δεν ενομιμοποιείτο ενεργητικώς για την άσκησή της και την δεύτερη προσφυγή ασκεί ο σύνδικος ως ο μόνος νομιμοποιούμενος διάδικος, ανεξαρτήτως του ζητήματος της συμβατότητας της εν λόγω διατάξεως προς το Σύνταγμα.

Δείτε την περίληψη των αποφάσεων στο adjustice.gr.