logo-print

Εξαιρετική νομιμοποίηση Εταιρείας Διαχείρισης Απαιτήσεων (ΑΠ 1343/2022)

Η ΕΔΑΔΠ στην οποία ανατέθηκε η διαχείριση τιτλοποιημένων απαιτήσεων κατά το άρθρο 10 § 14 Ν. 3156/2003 από την Εταιρεία Ειδικού Σκοπού του άρθρου 10 Ν. 3156/2003, νομιμοποιείται στην άσκηση πρόσθετης παρέμβασης υπέρ της αρχικής δικαιούχου

17/10/2022

25/10/2022

Επιδόσεις στο εξωτερικό Β έκδοση
Αυτοδύναμα Ασφαλιστικά Μέτρα

Βασίλειος Α. Χατζηϊωάννου

ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Το ζήτημα της νομιμοποίησης των Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις εξέτασε, με νέα απόφασή του, ο Άρειος Πάγος (ΑΠ 1343/2022).

Σύμφωνα με όσα διαλαμβάνονται στην απόφαση αυτή, η ΕΔΑΔΠ, στην οποία ανατέθηκε η διαχείριση τιτλοποιημένων απαιτήσεων κατά το άρθρο 10 παρ. 14 του Ν. 3156/2003 από την Εταιρεία Ειδικού Σκοπού του άρθρου 10 του Ν. 3156/2003, νομιμοποιείται στην άσκηση πρόσθετης παρέμβασης υπέρ της αρχικής δικαιούχου.

Πιο αναλυτικά, το ανώτατο δικαστήριο απέρριψε τους λόγους αναίρεσης με τους οποίους η αναιρεσείουσα ισχυρίστηκε ότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα δεν κήρυξε απαράδεκτο και ειδικότερα ότι (α) παραβίασε τη διάταξη του άρθρου 925 του ΚΠολΔ, αφού οι αναιρεσίβλητες επέσπευσαν σε βάρος της αναγκαστική εκτέλεση χωρίς να αποδεικνύουν την ενεργητική τους νομιμοποίηση, καθώς η πρώτη εξ αυτών της κοινοποίησε επιταγή προς εκτέλεση χωρίς να συγκοινοποιήσει τα αναγκαία νομιμοποιητικά της έγγραφα, με αποτέλεσμα να είναι απαράδεκτη και η παράστασή της ενώπιον του Εφετείου, το οποίο όφειλε να την δικάσει ερήμην, (β) η δεύτερη αναιρεσίβλητη, διαχειρίστρια εταιρεία, προς απόδειξη του εννόμου συμφέροντός της να ασκήσει παρέμβαση, δεν επικαλέστηκε ούτε και προσκόμισε όλα τα αναγκαία έγγραφα που αποδείκνυαν την μεταβίβαση σ’ εκείνη όλων των διεκδικούμενων ποσών ώστε να καταστεί δικαιούχος αυτών και (γ) η πρώτη αναιρεσίβλητη δεν νομιμοποιείται να στραφεί εναντίον της, καθώς οι απαιτήσεις για τις οποίες επισπεύδεται εκτέλεση ουδέποτε μεταβιβάστηκαν στην απορροφήσασα Τράπεζα.

Επί των ως άνω αιτιάσεων, το δικαστήριο αρχικά επεσήμανε ότι η αναιρεσείουσα δεν πρόβαλε με τις προτάσεις της (ή την προσθήκη της) ενώπιον του Εφετείου ισχυρισμό για έλλειψη στοιχείων που αποδεικνύουν την ενεργητική νομιμοποίηση της διαχειρίστριας εταιρείας, ούτε και γίνεται επίκληση συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 562 § 2 ΚΠολΔ.

Περαιτέρω, έκρινε ότι τα στοιχεία που συγκοινοποιήθηκαν με την επιταγή προς εκτέλεση αρκούσαν για τη νομιμοποίηση της επισπεύδουσας πρώτης αναιρεσίβλητης, η δε διαχειρίστρια εταιρεία νομιμοποιείτο στην άσκηση της αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης, βάσει του νόμου 4354/2015, ως μη δικαιούχος διάδικος, με την ιδιότητά της ως εταιρεία διαχείρισης των απαιτήσεων της εταιρείας ειδικού σκοπού, στην οποία μεταβιβάστηκαν οι επίδικες απαιτήσεις από την πρώτη αναιρεσίβλητη.

Συνεπώς, ορθά, η πρώτη αναιρεσίβλητη, αν και δεν παρέστη στο Εφετείο, θεωρήθηκε ότι αντιπροσωπεύεται από την προσθέτως παρεμβαινούσα-δεύτερη αναιρεσίβλητη-διαχειρίστρια εταιρεία.

Απόσπασμα απόφασης

Με τους τρίτο και τέταρτο λόγους αναίρεσης, από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, η αναιρεσείουσα μέμφεται το Εφετείο ότι παρά το νόμο δεν κήρυξε απαράδεκτο και ειδικότερα ότι: α) παραβίασε τη διάταξη του άρθρου 925 ΚΠολΔ, αφού οι αναιρεσίβλητες επέσπευσαν σε βάρος της αναγκαστική εκτέλεση χωρίς να αποδεικνύουν την ενεργητική τους νομιμοποίηση καθώς η πρώτη εξ αυτών της κοινοποίησε επιταγή προς εκτέλεση χωρίς να συγκοινοποιήσει τα αναγκαία νομιμοποιητικά της έγγραφα με αποτέλεσμα να είναι απαράδεκτη και η παράστασή της ενώπιον του Εφετείο, το οποίο όφειλε να την δικάσει ερήμην (τρίτος λόγος πρώτο σκέλος), β) η δεύτερη αναιρεσίβλητη, προς απόδειξη του εννόμου συμφέροντός της να ασκήσει παρέμβαση, δεν επικαλέστηκε ούτε και προσκόμισε όλα τα αναγκαία έγγραφα που αποδείκνυαν την μεταβίβαση σ’ εκείνη όλων των διεκδικούμενων ποσών ώστε να καταστεί δικαιούχος αυτών (τρίτος λόγος δεύτερο σκέλος) και γ) η πρώτη αναιρεσίβλητη δεν νομιμοποιείται να στραφεί εναντίον της, καθώς οι απαιτήσεις για τις οποίες επισπεύδεται εκτέλεση ουδέποτε μεταβιβάστηκαν στην απορροφήσασα Τράπεζα είτε γιατί εξ αρχής δεν μεταβιβάστηκαν από την ... είτε γιατί στη συνέχεια διέγραψε από τα βιβλία της τις απαιτήσεις αυτές (τέταρτος λόγος). Ο τρίτος λόγος αναίρεσης, ως προς το δεύτερο σκέλος του, είναι προεχόντως απαράδεκτος, αφού η αναιρεσείουσα δεν πρόβαλε με τις προτάσεις της (ή την προσθήκη της) ενώπιον του Εφετείου ισχυρισμό για έλλειψη στοιχείων που αποδεικνύουν την ενεργητική νομιμοποίηση της δεύτερης αναιρεσίβλητης, ούτε και γίνεται επίκληση συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 562 § 2 ΚΠολΔ. Εξάλλου, ο λόγος είναι αβάσιμος, ως προς αμφότερα τα σκέλη του, καθόσον: α) τα στοιχεία που συγκοινοποιήθηκαν με την επιταγή προς εκτέλεση αρκούσαν, σύμφωνα και με όσα ανωτέρω αναφέρθηκαν για τη νομιμοποίηση της επισπεύδουσας πρώτης αναιρεσίβλητης και β) η δεύτερη αναιρεσίβλητη νομιμοποιείτο στην άσκηση της αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης, βάσει του νόμου 4354/2015, ως μη δικαιούχος διάδικος, με την ιδιότητά της ως εταιρεία διαχείρισης των απαιτήσεων της εταιρείας ειδικού σκοπού με την επωνυμία «...», στην οποία μεταβιβάστηκαν οι επίδικες απαιτήσεις από την πρώτη αναιρεσίβλητη. Συνεπώς, ορθά, η πρώτη αναιρεσίβλητη, αν και δεν παρέστη στο Εφετείο, θεωρήθηκε ότι αντιπροσωπεύεται από την προσθέτως παρεμβαινούσα-δεύτερη αναιρεσίβλητη. Τέλος και ο τέταρτος λόγος αναίρεσης είναι απορριπτέος καθώς με αυτόν επιχειρείται απαραδέκτως η ανατροπή της ακυρωτικά ανέλεγκτης κρίσης του δικαστηρίου της ουσίας περί τα πράγματα, δεδομένου ότι κατά τις ανέλεγκτες παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης «στις ως άνω μεταβιβασθείσες απαιτήσεις περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, και οι απαιτήσεις της εφεσίβλητης - υπέρ’ ης η πρόσθετη παρέμβαση τράπεζας....».

Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον Αστικό Κώδικα

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΚΚΑΣ

ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Φορολογικός Πολυκώδικας - Σεπτέμβριος 2022

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΣ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ