Τελικά, μέχρι πόσο μακριά φτάνει η κληρονομική διαδοχή;

Πολλές φορές μας τίθεται το ερώτημα: Απεβίωσε πρώτος ξάδελφός μου και έχω ανήλικα τέκνα. Τον κληρονομούν; Πρέπει να κάνω τη διαδικασία για την αποποίηση της κληρονομιάς;

Η απάντηση είναι αρνητική.

Τα τέκνα των πρώτων εξαδέλφων του θανόντος ΔΕΝ κληρονομούν.

Σύμφωνα με την διάταξη 1816 ΑΚ «Στην τρίτη τάξη καλούνται οι παππούδες και οι γιαγιάδες του κληρονομουμένου και από τους κατιόντες τους τα τέκνα και οι έγγονοι. Αν κατά την επαγωγή ζουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες και των δύο γραμμών, κληρονομούν μόνο αυτοί κατ’ ισομοιρία. Αν κατά την επαγωγή δεν ζει ο παππούς ή η γιαγιά από την πατρική ή τη μητρική γραμμή, στη θέση εκείνου που έχει πεθάνει υπεισέρχονται τα τέκνα και οι έγγονοί του. Αν δεν υπάρχουν τέκνα και έγγονοι, η μερίδα αυτού που έχει πεθάνει περιέρχεται στον παππού ή τη γιαγιά, της ίδιας γραμμής και, αν δεν υπάρχει, στα τέκνα και στους εγγόνους του. Αν κατά την επαγωγή δεν ζουν ο παππούς και η γιαγιά, είτε από την πατρική είτε από τη μητρική γραμμή και δεν υπάρχουν τέκνα και έγγονοι αυτών που έχουν πεθάνει, κληρονομούν μόνο ο παππούς ή η γιαγιά ή τα τέκνα και οι έγγονοί τους από την άλλη γραμμή. Τέκνα κληρονομούν κατ’ ισομοιρία και αποκλείουν τους εγγόνους της ίδιας ρίζας. Οι έγγονοι κληρονομούν κατά ρίζες».

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι, στη εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή, εφόσον δεν υπάρχουν ή έχουν εκπέσει οι κληρονόμοι της πρώτης και της δεύτερης τάξης, καλούνται στην κληρονομία οι συγγενείς του κληρονομουμένου που αναφέρονται στην τρίτη τάξη.

Έτσι, στην τρίτη τάξη (δυνάμει) εξ αδιαθέτου κληρονόμοι είναι πλην του συζύγου ή συμβίου:

α) Οι παππούδες και οι γιαγιάδες του κληρονομουμένου (από την πατρική και τη μητρική γραμμή), συνδεόμενοι με τον κληρονομούμενο με συγγένεια δεύτερου βαθμού σε ευθεία γραμμή,

β) τα τέκνα των παππούδων και των γιαγιάδων του κληρονομουμένου, ήτοι οι θείοι και οι θείες αυτού, συνδεόμενοι με τον κληρονομούμενο με συγγένεια τρίτου βαθμού εκ πλαγίου,

γ) οι εγγονοί των παππούδων και των γιαγιάδων του κληρονομουμένου, ήτοι τα πρώτα εξαδέλφια αυτού, συνδεόμενοι με τον κληρονομούμενο με συγγένεια τέταρτου βαθμού εκ πλαγίου.

Προκύπτει επομένως ότι τα τέκνα των πρώτων εξαδέλφων του κληρονομουμένου (δισέγγονα του παππού του), συνδεόμενα με τον κληρονομούμενο με συγγένεια πέμπτου βαθμού εκ πλαγίου, δεν είναι κληρονόμοι αυτού, με αποτέλεσμα, αν δεν υπάρχουν ή έχουν εκπέσει όλοι οι παππούδες και γιαγιάδες του κληρονομουμένου, όλα τα τέκνα τους (θείοι και θείες του κληρονομουμένου) και όλοι οι έγγονοί τους (πρώτα εξαδέλφια του κληρονομουμένου), να καλούνται στην κληρονομία οι συγγενείς της τέταρτης τάξης, ήτοι οι προπαππούδες και οι προγιαγιάδες του κληρονομουμένου.

Εν προκειμένω, δηλαδή, δεν κληρονομούν απεριόριστα οι κατιόντες του εκάστοτε αρχηγού της ρίζας (του εκάστοτε παππού ή της εκάστοτε γιαγιάς), όπως συμβαίνει στην πρώτη τάξη της κληρονομικής διαδοχής, αλλά μόνο τα τέκνα αυτού και τα τέκνα των τέκνων του.