Καρτέλ στην αγορά φορτηγών: Επικύρωση του προστίμου 880 εκ. ευρώ που επέβαλε η Επιτροπή στη Scania (ΔΕΕ C-251/22 P)

Με την απόφασή του της 2ας Φεβρουαρίου 2022,[1] το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέρριψε την προσφυγή της Scania για την ακύρωση απόφασης[2] της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Με την απόφαση αυτή, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι εταιρείες Scania AB, Scania CV AB και Scania Deutschland GmbH, τρεις οντότητες του ομίλου Scania, οι οποίες δραστηριοποιούνται στην κατασκευή και πώληση βαρέων φορτηγών για μεταφορές μεγάλων αποστάσεων, είχαν παραβεί τους κανόνες του δικαίου της Ένωσης που απαγορεύουν τις συμπράξεις (καρτέλ).[3] Οι παραβάσεις αυτές συνίσταντο στη συμμετοχή τους, από τον Ιανουάριο του 1997 έως τον Ιανουάριο του 2011, μαζί με τους ανταγωνιστές τους, σε συμπαιγνιακούς διακανονισμούς με σκοπό τον περιορισμό του ανταγωνισμού στην αγορά των μεσαίων και βαρέων φορτηγών εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ). Η Επιτροπή επέβαλε στη Scania πρόστιμο ύψους 880.523.000 ευρώ.

Η Scania άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου ενώπιον του ΔΕΕ, το οποίο την απέρριψε στο σύνολό της, επικυρώνοντας έτσι την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου.

Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η Scania δεν κατόρθωσε να αποδείξει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να εκτιμήσει κατά πόσον η διοικητική διαδικασία, η οποία επαναλήφθηκε κατά της Scania μετά την αποχώρησή της από τη διαδικασία διευθέτησης διαφορών που επέτρεπε στα μέρη σε υποθέσεις συμπράξεων να αναγνωρίσουν την ευθύνη τους και να λάβουν, ως αντάλλαγμα, μείωση του επιβληθέντος προστίμου, ήταν σύμφωνη με την αρχή της αμεροληψίας.

Επιβεβαιώνοντας, κατ' ουσίαν, την εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το γεγονός και μόνο ότι η ίδια ομάδα της Επιτροπής ήταν υπεύθυνη για την έκδοση τόσο της απόφασης περί διευθέτησης διαφορών όσο και της τελικής απόφασης σχετικά με τη Scania, δεν θέτει, από μόνο του, υπό αμφισβήτηση την αμεροληψία του οργάνου αυτού, ελλείψει άλλων αντικειμενικών στοιχείων. Η Scania δεν απέδειξε ότι είχε προβάλει τέτοια αντικειμενικά στοιχεία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Το Δικαστήριο απέρριψε επίσης τα επιχειρήματα της Scania ότι το Γενικό Δικαστήριο χαρακτήρισε εσφαλμένα τη γεωγραφική έκταση της συμπεριφοράς της σε γερμανικό επίπεδο επαφών ως καλύπτουσα το σύνολο του εδάφους του ΕΟΧ. Συναφώς, το Δικαστήριο αντέκρουσε τους ισχυρισμούς της Scania ότι, για να αποδείξει την ύπαρξη ενιαίας και διαρκούς παράβασης, το Γενικό Δικαστήριο θα έπρεπε να απαιτήσει από την Επιτροπή να αποδείξει επίσης ότι κάθε μία από τις σχετικές πράξεις, μεμονωμένα, συνιστούσε από μόνη της παράβαση.

Τέλος, το Δικαστήριο επεσήμανε ότι, υπό το πρίσμα της αναλύσεως των λόγων που προέβαλε η Scania, πρέπει να λάβει ως δεδομένο το συμπέρασμα της Επιτροπής, και στη συνέχεια εκείνο του Γενικού Δικαστηρίου, ότι η επίμαχη παράβαση έληξε στις 18 Ιανουαρίου 2011, οπότε η πενταετής προθεσμία παραγραφής άρχισε να τρέχει μόλις από την ημερομηνία αυτή και ότι, ως εκ τούτου, η εξουσία της Επιτροπής να επιβάλει πρόστιμο δεν είχε παραγραφεί.

Από το ανακοινωθέν τύπου του ΔΕΕ.

Το πλήρες κείμενο της απόφασης είναι διαθέσιμο στα ελληνικά.

 

[1] Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Φεβρουαρίου 2022, Scania κ.λπ. κατά Επιτροπής, T-799/17 (βλ. επίσης Δελτίο Τύπου 20/22).

[2] Απόφαση C(2017) 6467 final της Επιτροπής, της 27ης Σεπτεμβρίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ) (υπόθεση AT.39824 - Trucks).

[3] Άρθρο 101 ΣΛΕΕ και άρθρο 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ