Είναι νόμιμη επίδοση μέσω email απορριπτικής ή ανακλητικής πράξης σε πολίτη τρίτης χώρας;

Ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατόπιν της υπ' αριθμ. ΑΔ18/2024 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, τέθηκε το προδικαστικό ερώτημα εάν ο τρόπος επίδοσης της απορριπτικής ή ανακλητικής πράξης μέσω email και το δημιουργούμενο τεκμήριο επίδοσής της στον ενδιαφερόμενο πολίτη τρίτης χώρας έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του Συντάγματος.

Πιο συγκεκριμένα, τέθηκε το ερώτημα εάν ο προβλεπόμενος στην παρ. 3 του άρθρου 10 του ν. 4251/2014, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 του ν. 4825/2021, τρόπος επίδοσης της απορριπτικής ή ανακλητικής πράξης και το δημιουργούμενο τεκμήριο επίδοσής της στον ενδιαφερόμενο πολίτη τρίτης χώρας, μετά την παρέλευση 48 ωρών από την αποστολή της σ’ αυτόν με μήνυμα απλού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, χωρίς την πρόβλεψη συστήματος, το οποίο διασφαλίζει την εξακρίβωση του ακριβούς χρόνου κατά τον οποίο έλαβε χώρα η αποστολή, η παραλαβή και η πρόσβαση στο περιεχόμενο του ηλεκτρονικώς κοινοποιούμενου εγγράφου, συνιστά παραβίαση του δικαιώματος έννομης προστασίας, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος;

Τούτο δε ιδίως σε περίπτωση κατά την οποία δεν αμφισβητείται μεν η αποστολή του μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τη διοικητική αρχή, πλην όμως υποστηρίζεται ότι το μήνυμα αυτό ταξινομήθηκε αυτομάτως ως μήνυμα ανεπιθύμητης αλληλογραφίας και για τον λόγο αυτό δεν αναγνώστηκε εντός του ως άνω τεκμαιρόμενου χρονικού διαστήματος των 48 ωρών.

Σε περίπτωση θετικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, ο προβλεπόμενος στο άρθρο 3 της Υ.Α. 374365/9.11.2021 τρόπος κοινοποίησης ειδοποιήσεων στους πολίτες τρίτων χωρών για ζητήματα που αφορούν την πορεία της αίτησής τους με απλό μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας: α) Τηρεί τις προϋποθέσεις που θέτει η εξουσιοδοτική διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 8 του ν. 4251/2014, η οποία ρητώς ορίζει ότι ο καθορισμός της δυνατότητας ηλεκτρονικής επικοινωνίας των πολιτών τρίτων χωρών με τις αρμόδιες υπηρεσίες πρέπει να γίνεται «σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τις διαθέσιμες, κατά περίπτωση, τεχνικές δυνατότητες», ενώ η παρ. 4 του άρθρου 29 του – ήδη ισχύοντος κατά τον χρόνο δημοσίευσης της Υ.Α. 374365/9.11.2021 – ν. 4727/2020 περί Ψηφιακής Διακυβέρνησης προβλέπει ότι η επίδοση ή κοινοποίηση δημοσίου εγγράφου με χρήση ΤΠΕ διενεργείται μέσω συστήματος, το οποίο επιτρέπει την εξακρίβωση του ακριβούς χρόνου, κατά τον οποίο έλαβε χώρα η αποστολή, παραλαβή και πρόσβαση στο περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου, συνάγεται δε τεκμήριο πρόσβασης στο περιεχόμενο του εγγράφου δέκα ημέρες από την επίδοση ή κοινοποίηση αυτού, εκτός εάν ο αποδέκτης αποδείξει τη συνδρομή λόγων ανωτέρας βίας που δεν επέτρεψαν την πρόσβαση στο περιεχόμενο του εγγράφου και β) Επιτυγχάνει να εξεύρει μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στο θεμελιώδες δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής των πολιτών τρίτων χωρών, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ (ιδίως σε περιπτώσεις, όπως η παρούσα, κατά την οποία αποδεικνύεται η μακρόχρονη διαμονή του αιτούντος στη χώρα), και στο δημόσιο συμφέρον για ταχεία, ευχερή και χαμηλού κόστους επικοινωνία με τους ενδιαφερόμενους πολίτες τρίτων χωρών.

Αμφότερα τα ανωτέρω ερωτήματα διατυπώθηκαν από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, αφού έλαβε ιδίως υπόψη ότι, από τα στοιχεία του φακέλου, δεν προκύπτει αφενός εάν ελήφθησαν υπόψη, κατά τη θέσπιση της διαδικασίας ηλεκτρονικής επικοινωνίας ως αποκλειστικής, τυχόν ειδικά χαρακτηριστικά της ενδιαφερόμενης πληθυσμιακής ομάδας, ως προς το επίπεδο ψηφιακού γραμματισμού της, αφετέρου ότι υπήρξε, εν προκειμένω, οποιαδήποτε ενημέρωση του αιτούντος για την υποχρεωτικότητα και τους εγγενείς κινδύνους αυτού του τρόπου επικοινωνίας».

Επισημαίνεται ότι έως την εκδίκαση ενώπιον του ΣτΕ του προδικαστικού αυτού ερωτήματος, με ημερομηνία δικασίμου την 11η Ιουνίου 2024, αναστέλλεται η εκδίκαση των εκκρεμών υποθέσεων στις οποίες τίθενται το ίδιο ζήτημα.

Πηγή: adjustice.gr