Αστική ευθύνη Δήμου λόγω τραυματισμού από πτώση σε πεζόδρομο, όπου εκτελούνταν έργα (ΔΠΑ)

Δεκτή έγινε αγωγή αποζημίωσης κατ’ άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ, κατά Δήμου προς αποζημίωση λόγω τραυματισμού από πτώση σε πεζόδρομο, όπου εκτελούνταν έργα επισκευής – διαμόρφωσης από εργολάβο του εναγομένου Δήμου.

Το δικαστήριο έκρινε πως η πτώση της ενάγουσας και ο συνακόλουθος τραυματισμός της οφείλονται αποκλειστικά στην παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του εναγομένου Δήμου, δια της τεχνικής υπηρεσίας του, κατά την επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου ανάπλασης του πεζοδρόμου και, ειδικότερα, των εργασιών τοποθέτησης κυβολίθων – πλακών πεζοδρομίου από τον εργολάβο, να μεριμνήσουν ώστε να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα ασφαλείας (ιδίως κατάλληλη σήμανση στην εν λόγω περιοχή), προκειμένου να αποτραπεί η ζημία τρίτων ιδιωτών, η παράλειψη δε αυτή συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ζημιογόνου αποτελέσματος.

Κατόπιν τούτων, κρίθηκε ότι στοιχειοθετείται ευθύνη του εναγομένου Δήμου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ., για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη η ενάγουσα από την ανωτέρω αιτία.

Περαιτέρω, για τον υπολογισμό της αποζημίωσης το δικαστήριο έλαβε υπόψη του ότι, λόγω της κατάστασης της υγείας της κατά το χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών μετά το ατύχημα, η ενάγουσα είχε, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 144 παρ. 3 του Κ.Δ.Δ.), αλλά και σύμφωνα με τη σχετική ιατροδικαστική έκθεση, ανάγκη αυξημένης φροντίδας και περιποίησης τρίτου προσώπου, αφού η φύση του τραυματισμού της δημιουργούσε σε αυτήν δυσχέρεια στην αυτοεξυπηρέτησή της και στην αντιμετώπιση των καθημερινών της αναγκών. Έκρινε, συνεπώς, ότι πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να καταβάλει στην ενάγουσα, ως αποζημίωση, το ποσό που θα είχε καταβάλει ως δαπάνη για υπηρεσίες οικιακής βοηθού, αν δεν είχε δεχτεί τη φροντίδα της μητέρας και της αδελφής της, εκ περιτροπής.

Τέλος, για τον υπολογισμό της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης που υπέστη η ενάγουσα, το δικαστήριο έλαβε υπόψη του τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το ένδικο ατύχημα και ο τραυματισμός της ενάγουσας, την ηλικία της κατά το χρόνο του τραυματισμού της (55 ετών), τον βαθμό πταίσματος των οργάνων του εναγομένου Δήμου (αποκλειστική υπαιτιότητα), το είδος, τη διάρκεια και τη βαρύτητα της προκληθείσας από το ατύχημα σωματικής βλάβης της, την επίδραση στην οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική της ζωή καθώς και τη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία που υπέστη. Έχοντας αυτά υπόψη, έκρινε πως πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να καταβάλει στην ενάγουσα, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από τον ένδικο ατύχημα, κατά τη διάταξη του άρθρου 932 του Α.Κ., το εύλογο, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000,00) ευρώ.

Δείτε την περίληψη της απόφασης στο adjustice.gr.