Καζίνο Λουτρακίου: Το σύστημα φόρων επί των εισιτηρίων των καζίνων στην Ελλάδα που ίσχυε μέχρι τον Νοέμβριο του 2012 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση
Με σημερινή του απόφαση το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβεβαίωσε την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κρίνοντας ότι το σύστημα φόρων επί των εισιτηρίων των καζίνων στην Ελλάδα που ίσχυε μέχρι τον Νοέμβριο του 2012 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση (Απόφαση Τ-757/18)
Tον Ιούλιο του 2009, η Κοινοπραξία Τουριστική Λουτρακίου υπέβαλε στην Επιτροπή καταγγελία με αντικείμενο τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας [1] σχετικά με το σύστημα φόρων επί των εισιτηρίων των καζίνων, υποστηρίζοντας ότι συνιστούσε κρατική ενίσχυση υπέρ των καζίνων της Πάρνηθας, της Κέρκυρας και της Θεσσαλονίκης.
Κατόπιν κίνησης επίσημης διαδικασίας έρευνας το 2010, η Επιτροπή εξέδωσε, στις 24 Μαΐου 2011, απόφαση, εκτιμώντας ότι οι ενισχύσεις, που χορηγήθηκαν από την Ελλάδα οι οποίες συνίσταντο στη διακριτική φορολογική μεταχείριση υπέρ ορισμένων καζίνων αποτελούσαν κρατικές ενισχύσεις παράνομες και ασυμβίβαστες με εσωτερική αγορά.
Τον Αύγουστο του 2011, η Ελλάδα άσκησε προσφυγή κατά της απόφασης της Επιτροπής του 2011 (υπόθεση T-425/11). Με απόφαση της 11ης Σεπτεμβρίου 2014, το ΓΔΕΕ ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής του 2011, αφού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Επιτροπή δεν είχε αποδείξει την ύπαρξη κρατικής ενίσχυσης κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, της ΣΛΕΕ. Τον Νοέμβριο του 2014, η Επιτροπή άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης του ΓΔΕΕ. Με διάταξη της 22ας Οκτωβρίου 2015, το ΔΕΕ απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της Επιτροπής και επικύρωσε την απόφαση του ΓΔΕΕ (υπόθεση C-530/14 P).
Τον Απρίλιο του 2017, η Κοινοπραξία Τουριστική Λουτρακίου υπέβαλε νέα καταγγελία στην Επιτροπή, υποστηρίζοντας ότι το μέτρο των άνισων τιμών εισόδου ύψους 6 και 15 ευρώ αντίστοιχα για τα δημόσια και τα ιδιωτικά καζίνα, αντιβαίνει στο άρθρο 108, παράγραφος 3, της ΣΛΕΕ και δεν συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά. Kατά την άποψή της, τα τρία καζίνα απέκτησαν πλεονέκτημα αθέμιτου ανταγωνισμού, που συνίσταται σε πλεονέκτημα ελκυστικότητας που συνδέεται με τη χαμηλότερη τιμή των εισιτηρίων εισόδου, καθώς και λόγω της πρακτικής χορήγησης δωρεάν εισιτηρίων. Αφού κάλεσε την Ελλάδα να καταθέσεις παρατηρήσεις, η Επιτροπή, με απόφαση της 9ης Αυγούστου 2018, διαπίστωσε ότι το σύστημα φόρων επί των εισιτηρίων των καζίνων στην Ελλάδα το οποίο ίσχυε μέχρι τον Νοέμβριο του 2012 δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση.
Η Κοινοπραξία Τουριστική Λουτρακίου άσκησε νέα προσφυγή ζητώντας από το ΓΔΕΕ να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής του 2018, υποστηρίζοντας ότι προσβλήθηκαν τα διαδικαστικά δικαιώματά της.
Με την σημερινή του απόφαση, το ΓΔΕΕ απορρίπτει την προσφυγή της Κοινοπραξίας Τουριστική Λουτρακίου και επιβεβαιώνει την απόφαση της Επιτροπής του 2018.
Εισαγωγικά, το ΓΔΕΕ κρίνει ότι η απόφαση της Επιτροπής του 2018 όσον αφορά το πλεονέκτημα ελκυστικότητας και την έλλειψη επιπρόσθετων αναλύσεων μπορεί να προσβληθεί καθώς αυτή δεν επιβεβαιώνει απλώς την απόφαση του 2011 αλλά αποτελεί πράξη η οποία έχει αντίκτυπο για τα συμφέροντα της προσφεύγουσας.
Ως προς την ουσία της υπόθεσης, πρώτον, το ΓΔΕΕ επισημαίνει ότι επίσημη διαδικασία έρευνας είχε ήδη κινηθεί από την Επιτροπή το 2010, η οποία κάλυπτε το σύνολο των πτυχών των μέτρων ενισχύσεων συμπεριλαμβανομένων του πλεονεκτήματος ελκυστικότητας και των δωρεάν εισιτηρίων. H καταγγελία του 2017 υπάγεται σαφώς στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας του 2010, με αποτέλεσμα η προσβαλλόμενη απόφαση του 2018 να συνιστά μια νέα απόφαση με την οποία περατώνεται αυτή η επίσημη διαδικασία. Συνεπώς, το τμήμα της προσβαλλομένης απόφασης στο οποίο η Επιτροπή εξέτασε αν το εικαζόμενο μέτρο κρατικής ενίσχυσης παρέχει «πλεονέκτημα ελκυστικότητας» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως απόφαση για τη μη διατύπωση αντιρρήσεων που εκδόθηκε σύμφωνα με τη διαδικασία προκαταρκτικής εξέτασης.
Δεύτερον, το ΓΔΕΕ κρίνει ότι η Επιτροπή δεν είχε την υποχρέωση να επαναλάβει την επίσημη διαδικασία έρευνας, κατόπιν της έκδοσης της απόφασης στην υπόθεση T-425/11. Ειδικότερα, η Επιτροπή μπορούσε να θεωρήσει ότι είχε στην διάθεσή της όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να λάβει την απόφασή της, κυρίως στο μέτρο που η προσφεύγουσα είχε την δυνατότητα να καταθέσει όλα εκείνα τα στοιχεία που εκτιμούσε αναγκαία κατόπιν της κίνησης επίσημης διαδικασίας έρευνας του 2010 και στο μέτρο που η Επιτροπή έκρινε ότι το πλεονέκτημα ελκυστικότητας δεν είχε καμία σχέση με τον προϋπολογισμό του κράτους. Άλλωστε, η καταγγελία του 2017 δεν πρόσθεσε νέα στοιχεία για τα οποία χρειαζόταν επιπλέον έρευνα εκ μέρους της Επιτροπής, ούτε προέκυψε αλλαγή του νομικού πλαισίου που εφαρμόστηκε μετά την απόφαση του 2010 για κίνηση επίσημης διαδικασίας έρευνας.
Υπέρ της Επιτροπής παρενέβησαν οι Regency Entertainment Psychagogiki Kai Touristiki AE και Hellenic Casino Parnitha AE.
