Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο: Εφαρμογή της επιεικέστερης διάταξης του άρθρου 469 του νέου Ποινικού Κώδικα (ΑΠ Ποιν. 1652/2019)

Με την υπ' αριθμ. 1652/2019 απόφασή του ο Άρειος Πάγος (Τμήμα ΣΤ Ποινικό) αναίρεσε καταδικαστική απόφαση Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, κάνοντας δεκτό λόγο αναίρεσης περί εφαρμογής του επιεικέστερου νόμου που ίσχυσε μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης (άρθρο 511 Κ.Π.Δ.).

Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο εφάρμοσε αυτεπαγγέλτως ως επιεικέστερη τη διάταξη του άρθρου 469 του Ποινικού Κώδικα και αφαίρεσε τα χρέη που προέκυπταν από οκτώ εγγραφές εικονικών φορολογικών στοιχείων στον οικείο πίνακα, κρίνοντας ότι δεν θεμελιώνεται η αξιόποινη πράξη για την τέλεση της οποίας κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων με την προσβαλλόμενη απόφαση, αφού στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης αυτής είναι το συνολικό χρέος να υπερβαίνει το ποσό των 100.000 ευρώ.

Διαβάστε επίσης: Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο: Τι προβλέπει το άρθρο 469 του νέου Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019)

Απόσπασμα της απόφασης

Από την παραδεκτή για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου επισκόπηση του προεκτεθέντος διατακτικού της προσβαλλόμενης κυρίως δε του περιλαμβανόμενου σ'αυτό πίνακα χρεών καθώς και των εγγράφων της δικογραφίας που προσκομίζονται από τον αναιρεσείοντα μεταξύ των οποίων το με αρ.πρωτ.30482/24/7/2019 έγγραφο της προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. ... που έχει θέμα "παροχή πληροφοριών" και συντάχθηκε κατόπιν της από 12-7-2019 αίτησης του αναιρεσείοντος και όλων των εγγράφων που αναφέρονται σ'αυτό προκύπτει ότι στο Δημόσιο συνολικό χρέος του αναιρεσείοντος ύψους 2.098.522,11 ευρώ για το οποίο καταδικάσθηκε προήρχετο, αποτελούσε δηλαδή το άθροισμα εννέα (9) επί μέρους βεβαιωμένων χρεών τα οκτώ (8) από τα οποία δημιουργήθηκαν λόγω της τέλεσης εκ μέρους του αναιρεσείοντος της αξιόποινης πράξης της έκδοσης και αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων, που κατόπιν της προαναφερθείσας από το 1997 πορείας, καθόσον αφορά τη διάταξη νόμου που την θεσπίζει, τυποποιήθηκε στο άρθρο 66 του Κώδικα Φορολογικής διαδικασίας δηλαδή πρόκειται για χρέη που αφορά η προδιαληφθείσα μεταβατική διάταξη του άρθρου 469 του ήδη ισχύοντος Ποινικού Κώδικα.

Συγκεκριμένα τα στον περιλαμβανόμενο στο διατακτικό της προσβαλλόμενης πίνακα χρεών με αυξ. Αριθμό 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8 και 9 χρέη ποσού 2.561,96, 1.216,09, 28.950,56, 682,10, 22.943,05, 4.372,17, 1.910.739,88 και 126.622,66 ευρώ αντίστοιχα αποτελούν τμήμα (25% λόγω άσκησης ισάριθμων οκτώ προσφυγών στο αρμόδιο Διοικητικό Δικαστήριο με την σε καθένα από αυτά σχετική προσαύξηση) των προστίμων που επιβλήθηκαν στον αναιρεσείοντα λόγω αποδοχής (με αυξ. Αρ. 1, 2, 3, 4, 5, 6) και έκδοσης (με αυξ. Αρ. 8,9) εικονικών φορολογικών στοιχείων δυνάμει ισάριθμων αποφάσεων επιβολής προστίμου (Α.Ε.Π.) του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ….. ήτοι των υπ'αριθ.116/2010, 119/2010, 120/2010, 121/2010, 122/2010, 123/2010, 416 και 417/2010 Α.Ε.Π.

Έτσι, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ήτοι των διατάξεων των ειδικών ποινικών νόμων, αυτών του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας καθώς και των στοιχείων που προκύπτουν από τη δικογραφία, τυγχάνει στην προκείμενη υπόθεση εφαρμογής ως φανερά ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο ήδη αναιρεσείοντα η διάταξη του άρθρου 469 του Π.Κ. κατόπιν της οποίας (εφαρμογής) όλα τα προαναφερθέντα χρέη, αφού καθένα απ'αυτά απορρέει από αδίκημα που τυποποιείται με το άρθρο 66 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας πλέον των σχετικών μ'αυτό προσαυξήσεων, δεν υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της ευθύνης του (αναιρεσείοντος), δηλαδή για την θεμελίωση της αντικειμενικής υπόστασης της αξιόποινης πράξης για την οποία κατά τα επίσης προδιαληφθέντα κηρύχθηκε ένοχος με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

Κατόπιν δε της αφαίρεσης των χρεών αυτών από τον οικείο πίνακα, χρέος που υπολογίζεται πλέον κατά νόμον για την θεμελίωση του εν λόγω αδικήματος παραμένει μόνον με το α.α. 7 που αφορά έξοδα Διοικητικής Εκτέλεσης ποσού 432,47 ευρώ κι εντεύθεν δεν θεμελιώνεται η αξιόποινη πράξη για την τέλεση της οποίας κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων με την προσβαλλόμενη απόφαση, αφού στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης αυτής είναι το συνολικό χρέος να υπερβαίνει το ποσό των 100.000 ευρώ.

Συνακόλουθα όλων των ανωτέρω πρέπει να γίνει δεκτός ο πρόσθετος λόγος αναίρεσης περί εφαρμογής του επιεικέστερου νόμου που ίσχυσε μετά την δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης τον οποίο και αυτεπαγγέλτως εφαρμόζει το Δικαστήριο τούτο (άρθρ.511 Κ.Π.Δ.) ν' αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να κηρυχθεί αθώος ο αναιρεσείων κατά το ειδικότερα εκτιθέμενα στο διατακτικό (άρθρ.518 παρ.1 Κ.Π.Δ.), παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων αναίρεσης.

Δείτε αναλυτικά την απόφαση 1652/2019 στο areiospagos.gr