Προστασία καταναλωτή και e-shops: 60% των ηλεκτρονικών καταστημάτων παρουσιάζουν παρατυπίες (Γραφήματα)

Ο έλεγχος που έγινε σε ιστότοπους καταναλωτικών ειδών σε όλη την ΕΕ έδειξε ότι για πολλούς καταναλωτές οι πληροφορίες σχετικά τις τιμές και τις εκπτώσεις είναι, συχνά, ασαφείς.

Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι εθνικές αρχές προστασίας των καταναλωτών δημοσιεύουν τα αποτελέσματα ενός πανευρωπαϊκού ελέγχου 560 ιστοτόπων ηλεκτρονικού εμπορίου που προσφέρουν προϊόντα, υπηρεσίες και ψηφιακό περιεχόμενο, όπως ρούχα, παπούτσια, λογισμικό ή εισιτήρια για ψυχαγωγικές εκδηλώσεις.

Το 60% περίπου των ιστοτόπων παρουσίαζαν παρατυπίες όσον αφορά την τήρηση των κανόνων της ΕΕ για την προστασία των καταναλωτών, κυρίως σε σχέση με τον τρόπο παρουσίασης των τιμών και των ειδικών προσφορών.

Για πάνω από το 31% των ιστοτόπων που προσφέρουν εκπτώσεις, οι αρμόδιες αρχές για την προστασία των καταναλωτών είτε είχαν υπόνοιες ότι οι ειδικές προσφορές δεν ήταν γνήσιες είτε διαπίστωσαν ότι ο τρόπος με τον οποίο υπολογιζόταν η μειωμένη τιμή δεν ήταν σαφής.

Σε 211 ιστότοπους η τελική τιμή κατά την πληρωμή ήταν υψηλότερη από την αρχική αναγραφόμενη τιμή.

Το 39 % από τους εμπόρους αυτούς δεν είχαν συμπεριλάβει τις κατάλληλες πληροφορίες σχετικά με τα επιπλέον υποχρεωτικά τέλη παράδοσης, τις μεθόδους πληρωμής, τα τέλη κράτησης και άλλες παρόμοιες επιβαρύνσεις.

Η νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία των καταναλωτών υποχρεώνει τους εμπόρους να συμπεριλαμβάνουν όλες τις υποχρεωτικές χρεώσεις στις αναγραφόμενες τιμές και, στην περίπτωση που οι χρεώσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να υπολογιστούν εκ των προτέρων, ο καταναλωτής θα πρέπει να το γνωρίζει.

Περαιτέρω παρατυπίες όσον αφορά τις απαιτήσεις πληροφόρησης:

• Στο 59 % των 560 ιστοτόπων που ελέγχθηκαν, οι έμποροι δεν παρείχαν σύνδεσμο για εύκολη πρόσβαση στην πλατφόρμα ηλεκτρονικής επίλυσης διαφορών, όπως είναι υποχρεωτικό σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ. Η πλατφόρμα ηλεκτρονικής επίλυσης διαφορών επιτρέπει στους καταναλωτές και τους εμπόρους να επιλύουν τις διαφορές τους χωρίς να προσφεύγουν στα δικαστήρια.
• Στο 30 % περίπου των ιστοτόπων διαπιστώθηκαν παρατυπίες σε σχέση με τον τρόπο παρουσίασης των πληροφοριών που αφορούν το δικαίωμα υπαναχώρησης των καταναλωτών. Σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ, όταν οι καταναλωτές πραγματοποιούν διαδικτυακές αγορές πρέπει να ενημερώνονται με σαφήνεια σχετικά με το δικαίωμά τους για υπαναχώρηση.

Επόμενα βήματα

Το δίκτυο συνεργασίας για την προστασία των καταναλωτών θα διασφαλίσει την πλήρη συμμόρφωση όλων των εμπλεκόμενων εμπόρων με την ενεργοποίηση των εθνικών διαδικασιών επιβολής της νομοθεσίας, όπου κρίνεται αναγκαίο.

Ιστορικό

Χάρη στη νομοθεσία της ΕΕ, κάθε καταναλωτής στην ΕΕ έχει το δικαίωμα να λαμβάνει σαφείς, ορθές και κατανοητές βασικές πληροφορίες από έναν έμπορο σχετικά με ένα προϊόν ή μια υπηρεσία πριν προβεί σε αγορά μέσω του διαδικτύου.

Οι πληροφορίες αυτές πρέπει να αφορούν τα χαρακτηριστικά του προϊόντος, την τιμή μαζί με τους φόρους, το κόστος παράδοσης και την ύπαρξη του δικαιώματος υπαναχώρησης ή ακύρωσης.

Κάθε χρόνο η Επιτροπή συντονίζει τον έλεγχο των ιστοτόπων με τη βοήθεια του δικτύου συνεργασίας για την προστασία των καταναλωτών.

Στο δίκτυο αυτό συμμετέχουν οι εθνικές αρχές προστασίας των καταναλωτών από 30 χώρες (τις 28 χώρες της ΕΕ, τη Νορβηγία και την Ισλανδία), οι οποίες είναι αρμόδιες για την επιβολή της νομοθεσίας της ΕΕ για την προστασία των καταναλωτών στην ΕΕ.

Ο έλεγχος διενεργήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο από τις αρχές προστασίας των καταναλωτών σε 24 κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και στη Νορβηγία και στην Ισλανδία.

Ο συντονισμένος έλεγχος ιστοτόπων σε όλη την ΕΕ («σάρωση») είναι ένα σύνολο ελέγχων που διεξάγονται ταυτόχρονα από τις αρχές προστασίας των καταναλωτών σε διάφορες χώρες.

Με τους ελέγχους αυτούς διαπιστώνεται αν οι έμποροι τηρούν τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία των καταναλωτών.

Αν από τους ελέγχους προκύψουν πιθανές παραβιάσεις της νομοθεσίας της ΕΕ για την προστασία των καταναλωτών, οι αρχές προστασίας των καταναλωτών έρχονται σε επαφή με τις υπεύθυνες εταιρείες και τους ζητούν να κάνουν διορθώσεις.

Παλαιότερες «σαρώσεις» είχαν ως αντικείμενο: τις αεροπορικές εταιρείες (2007), το περιεχόμενο κινητής τηλεφωνίας (2008), τα ηλεκτρονικά είδη (2009), τα ηλεκτρονικά εισιτήρια (2010), την καταναλωτική πίστη (2011), το ψηφιακό περιεχόμενο (2012), τις ταξιδιωτικές υπηρεσίες (2013), τις εγγυήσεις για τα ηλεκτρονικά είδη (2014), την οδηγία για τα δικαιώματα των καταναλωτών (2015), τα εργαλεία σύγκρισης στον ταξιδιωτικό τομέα (2016), και τις τηλεπικοινωνιές και άλλες ψηφιακές υπηρεσίες (2017).