Η ανάλυση DNA ως αποδεικτικό στοιχείο σε υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών (ΣυμβΕφΠατρών 11/2017)
Η ανεύρεση γενετικού υλικού σε γόπα τσιγάρου δεν αποτελεί επαρκές αποδεικτικό στοιχείο της ενοχής του κατηγορουμένου - Ποια η λειτουργία της εξέτασης DNA στην ελληνική ποινική νομοθεσία
Με βούλευμά του το Συμβούλιο Εφετών Πατρών έκρινε ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία σε βάρος ήδη προσωρινά κρατουμένου για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών (κάνναβης), εκτιμώντας ελεύθερα - κατά την αρχή της ηθικής απόδειξης (177 ΚΠΔ) - την πραγματογνωμοσύνη του άρθρου 200A ΚΠΔ (ανάλυση πυρηνικού DNA).
Σύμφωνα με το βούλευμα, η σχετική αξιολόγηση δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, καθώς η ανεύρεση γενετικού υλικού του κατηγορουμένου στο υπό εξέταση αντικείμενο (γόπα τσιγάρου) δεν σημαίνει ότι αυτός είχε απαραίτητα έρθει σε επαφή με το αντικείμενο αυτό.
Κι αυτό επειδή οι έμμεσοι τρόποι μεταφοράς του DNA με μορφή διάφορων βιολογικών υλικών είναι πολλοί λ.χ. με τον αέρα, πόσο μάλλον όταν ο ίδιος τυγχάνει αγρότης στην περιοχή και πέριξ του χώρου που εντοπίστηκε η χασισοφυτεία υπήρχαν αγροτικοί δρόμοι, αγροκτήματα καλλιεργήσιμα, λιοστάσια, ξενοδοχείο και εν γένει συχνή διέλευση ατόμων.
Το Συμβούλιο σημείωσε ότι η αξιόποινη εγκληματική συμπεριφορά η οποία αποδόθηκε στον κατηγορούμενο δεν διασταυρώθηκε από κανένα άλλο στοιχείο.
Όσον αφορά στην ανάλυση DNA, το Συμβούλιο υπογράμμισε ότι μπορεί να μας πληροφορήσει:
α) για τον αριθμό των ατόμων από τα οποία προέρχεται το υλικό, αν πρόκειται δηλαδή για ένα η περισσότερα άτομα
β) για το φύλο του ατόμου ή των ατόμων, αν πρόκειται δηλαδή για αρσενικά ή θηλυκά άτομα
γ) για το γενετικό προφίλ/αποτύπωμα του ατόμου ή των ατόμων.
Η σύγκριση των ευρημάτων με τα γενετικά προφίλ των υπόπτων (δείγματα αναφοράς) μπορεί να μας πληροφορήσει αν πρόκειται πράγματι για τα άτομα αυτά.
Από την άλλη, τα αποτελέσματα της ανάλυσης του D.N.A. δεν μπορούν να μας πληροφορήσουν:
α) για το χρόνο εναπόθεσης του γενετικού υλικού στα πειστήρια, αν πρόκειται δηλαδή για πρόσφατη ή παλαιότερη εναπόθεση και
β) για τον τρόπο της εναπόθεσης, αν δηλαδή το άτομο ήρθε σε άμεση επαφή με το πειστήριο ή αν το γενετικό του υλικό μεταφέρθηκε εκεί από κάποιο άλλο άτομο ή επιφάνεια.
Με βάση το σκεπτικό αυτό, το Συμβούλιο Εφετών Πατρών θεώρησε ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες επαρκείς ενδείξεις ενοχής του προσωρινά κρατούμενου κατηγορουμένου ώστε να οδηγηθεί στο ακροατήριο και ως εκ τούτου αποφάνθηκε να μη γίνει κατηγορία σε βάρους του.
Δείτε το βούλευμα ΣυμβΕφΠατρών 11/2017 εδώ.
