Νέα Υπουργική Απόφαση για την εξόφληση υποχρεώσεων των Δήμων από δικαστικές αποφάσεις και διαταγές πληρωμής

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Β' 3249/15.9.2017) η νέα υπουργική απόφαση σχετικά με την εξόφληση υποχρεώσεων των Δήμων από δικαστικές αποφάσεις και διαταγές πληρωμής.

Με την απόφαση, η οποία καταργεί την προηγούμενη σχετική (Υπουργική Απόφαση 8437/24.3.2017), καθορίζεται η διαδικασία επιχορήγησης των Δήμων για την εξόφληση υποχρεώσεων που απορρέουν από διαταγές πληρωμής και δικαστικές αποφάσεις που έχουν καταστεί τελεσίδικες έως την 31η Ιουλίου 2017 και αφορούν σε αξιώσεις από προμήθειες αγαθών ή παροχή υπηρεσιών ή εκτέλεση έργων.

1. Ο ασκών χρέη προϊσταμένου Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου υποβάλλει αίτημα επιχορήγησης (σύμφωνα με το Υπόδειγμα 1 του παραρτήματος) στη Δ/νση Οικονομικής και Αναπτυξιακής Πολιτικής - Τμήμα Επιχορηγήσεων Τ.Α. του ΥΠ.ΕΣ συνοδευόμενο από αναλυτική κατάσταση με τις διαταγές πληρωμής και τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν καταστεί τελεσίδικες έως την 31η Ιουλίου 2017 (Υπόδειγμα 2 του παραρτήματος). Επισημαίνεται ότι: α) οι δικαστικές αποφάσεις και διαταγές πληρωμής πρέπει να αφορούν αποκλειστικά σε αξιώσεις από προμήθειες αγαθών ή παροχή υπηρεσιών ή εκτέλεση έργων, αποκλειομένης κάθε άλλου είδους αξίωσης (π.χ. απαλλοτριώσεις),

β) για τις δικαστικές αποφάσεις και διαταγές πληρωμής, είναι απαραίτητη η συμπλήρωση στο αντίστοιχο πεδίο του Υποδείγματος 2, των στοιχείων του σχετικού πιστοποιητικού περί μη ασκήσεως ενδίκων μέσων από το αρμόδιο δικαστήριο, σύμφωνα με όσα ορίζονται στις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής ή Διοικητικής Δικονομίας καθώς και η προσκόμιση αυτού με το αίτημα επιχορήγησης,

γ) δεν μπορούν να συμπεριληφθούν δικαστικές αποφάσεις και διαταγές πληρωμής που δύναται να χρηματοδοτηθούν στο πλαίσιο του προγράμματος Εξυγίανσης των ΟΤΑ ή/και της διαδικασίας που προβλέπεται στην υπ’ αριθ. 2/57103/ΔΠΓΚ/23.6.16 απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών «Εκκαθάριση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων»,

δ) δεν μπορούν να συμπεριληφθούν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, εφόσον, ως προς το νόμσο βάσιμο αυτών, υπάρχει αντίθετη νομολογία ανωτάτου δικαστηρίου σε σχέση με αυτά που κρίθηκαν από το δικαστήριο της ουσίας.

Δείτε αναλυτικά την ΥΑ 30307/11.9.2017, εδώ.