logo-print

Δάνεια σε ελβετικό φράγκο: Σχόλιο στην απόφαση 4/2019 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου

23/08/2019

29/09/2019

Σεμινάριο: Το δίκαιο της πώλησης κατά τον ΑΚ και την CISG
Σεμινάριο: Το δίκαιο της πώλησης κατά τον ΑΚ και την CISG

Με το σχόλιο που δημοσιεύθηκε στο νέο τεύχος του περιοδικού "Επισκόπηση Οικονομικού Δικαίου" επιχειρείται μια κριτική στη περιβόητη απόφαση υπ’ αριθ. 2/2019 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.

Η κριτική επικεντρώνεται επί του ζητήματος που απασχόλησε και  το Δικαστήριο σχετικά με την περίπτωση της ύπαρξης διακριτικής ενοχής και όχι της διακριτικής ευχέρειας.

Γίνεται μια νομική ανάλυση των εννόμων συνεπειών που έχει κάθε μια επιλογή. Τέλος επιχειρείται μια πρώτη αποδόμηση της σκέψης της πλειοψηφίας, καθώς εντοπίζεται σε γενικό επίπεδο μια μεθοδολογικής ασυνέπεια σε σχέση με την συνθετική σκέψη του Δικαστηρίου στη πρώτη διχογνωμία (όπου το δικαστήριο ξέφυγε από στενές ερμηνείες) και σε ειδικό μια προσπάθεια να αγνοήσει την πάγια νομολογία του για την αρχή της διαφάνειας.

Όπως αναφέρεται στο σχόλιο, στη θεωρία υποστηρίζεται ότι ο σκοπός της ύπαρξης των δανείων σε ελβετικό φράγκο συνίσταντο στη κατ’ αρχήν χορήγηση σε ξένο συνάλλαγμα και στην παροχή διακριτικής ευχέρειας αποπληρωμής και στο εθνικό νόμισμα.

Η απόφαση του ΑΠ, βέβαια, δεν προχωρεί σε καμία τέτοια παραδοχή στο σκεπτικό της, παρά το γεγονός ότι η άποψη αυτή της θεωρίας προκρίνει εξ αρχής την περίπτωση της διακριτικής ευχέρειας και αποκλείει αυτή της ενοχής.

Αλλά ακόμα και αυτή η άποψη, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσει πως η «υποχρέωση» αποδίδεται ως «ευχέρεια».

Μάλιστα, κατά το στάδιο του δικαστικού ελέγχου το τρίπτυχο της σαφούς και κατανοητής διατύπωσης, του ορισμένου ή οριστού των όρων και της προβλεψιμότητας των όρων, οριοθετεί το περιθώριο της δικαστικής κρίσης.

Ο επίμαχος όρος, είναι δυνητικά αρκετά επικίνδυνος, καθότι δεν μεταδίδεται απλά στον καταναλωτή/δινειολήπτη ο συναλλαγματικός κίνδυνος αλλά εύλογα του δημιουργείται η πεποίθηση ότι έχει υποχρέωση να καταβάλλει διαζευκτικά είτε σε ελβετικό φράγκο είτε σε ημεδαπό συνάλλαγμα.

Η νομιναλιστική αυτή ερμηνεία, επίσης δεν βρίσκεται σε αρμονία με την σκέψη του δικαστηρίου επί του πρώτου λόγου που εξετάστηκε, στον οποίο το δικαστήριο προχώρησε σε μια σφαιρικότερη ερμηνεία για την καταχρηστικότητα.

Δείτε αναλυτικά το σχόλιο του Σταύρου Κουρμπέτη στο economiclaw.gr

Διαβάστε επίσης: Δικαστήριο ΕΕ: Επιτρέπεται η αναδρομική ακύρωση σύμβασης δανείου σε ξένο νόμισμα που περιλαμβάνει καταχρηστική ρήτρα

Ειδικό Ενοχικό Δίκαιο - 3η έκδοση
Αγωγή περί κλήρου
send