Δικαστήριο ΕΕ: ακύρωση απόφασης Επιτροπής σχετική με ευνοϊκή μεταχείριση ορισμένων καζίνο από το Ελληνικό Δημόσιο

Με απόφασή του στις 11 Σεπτεμβρίου 2014 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακυρώνει την απόφαση 2011/716/ΕΕ της επιτροπής, της 24ης Μαΐου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 16/10 (πρώην NN 22/10, πρώην CP 318/09), την οποία χορήγησε η Ελληνική Δημοκρατία σε ορισμένα ελληνικά καζίνα.

Αναλυτικά, η Επιτροπή είχε κρίνει ότι ότι ο καθορισμός δύο διαφορετικών τιμών εισόδου για τα καζίνο της χώρας αποτελούσε ευνοϊκή μεταχείριση και ενίσχυση ορισμένων καζίνο από τις ελληνικές αρχές δημιουργώντας έτσι δυσμενείς διακρίσεις.

Συγκεκριμένα,  υπουργική απόφαση του 1995 όριζε ότι οι επιχειρήσεις καζίνο οφείλουν να εκδίδουν εισιτήριο για κάθε άτομο που εισέρχεται στο καζίνο αξίας 15€, εκ των οποίων το 80% αποδίδεται στο Δημόσιο. Εντούτοις, το κόστος εισόδου στο καζίνο του Μοντ Παρνές, στο καζίνο της Κέρκυρας και στο καζίνο της Ρόδου, τα οποία ανήκαν στο Ελληνικό Δημόσιο,  είχε ορισθεί με βάση το νομικό πλαίσιο του 1993 στα 6€, με την υποχρέωση πάλι το 80% να αποδίδεται στο Δημόσιο. Επιπλέον, η είσοδος στο καζίνο Θεσσαλονίκης είχε ορισθεί στα 6€, δεδομένου ότι η σύσταση του με επένδυση καφαλαίων εξωτερικού επιβάλει την εφαρμογή καθεστώτος λειτουργίας τουλάχιστον εξίσου ευνοϊκού με αυτό  που εφαρμόζεται για άλλες ομοειδείς ημεδαπές επιχειρήσεις.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής, έπειτα από προσφυγή του ελληνικού Δημοσίου κατά της Επιτροπής, λαμβάνοντας υπόψιν τα εξής:

• η Επιτροπή δεν απέδειξε την ύπαρξη πλεονεκτήματος υπέρ των καζίνο στα οποία ισχύει το εισιτήριο των 6 ευρώ. Ο ισχυρισμός της Επιτροπής ότι τα περισσότερα καζίνο οφείλουν να αποδίδουν στο ελληνικό Δημόσιο 12€ ενώ 4 καζίνο αποδίδουν 4,80€ είναι μεν ορθός αλλά αυτά τα πόσα προκύπτουν από την μαθηματική αναλογία η οποία τυγχάνει κοινής εφαρμογής και στις δυο περιπτώσεις εισιτηρίων. Με άλλα λόγια, τα προαναφερθέντα ποσά αποτελούν και στις δύο περιπτώσεις το 80% του αρχικού εισιτηρίου. Εξάλλου, τα καζίνο που έχουν το εισιτήριο των 6€, παρόλο που καταβάλουν αριθμητικά μικρότερο ποσό στο Δημόσιο παρακρατούν αντίστοιχα αριθμητικά μικρότερο ποσό από τα καζίνο που έχουν εισιτήριο 15€. Επομένως, πλεονέκτημα λογιστικής φύσεως δεν υφίσταται.

• στη περίπτωση των δωρεάν εισιτηρίων (την παράγραφο 6 της υπουργικής αποφάσεως του 1995 προβλέπεται η δυνατότητα χορηγήσεως δωρεάν εισιτηρίων για λόγους επαγγελματικής προβολής ή κοινωνικής υποχρεώσεως με παράλληλη υποχρέωση όμως της επιχείρησης να καταβάλλει το 80% της τιμής του κανονικού εισιτηρίου στο Δημόσιο) η Επιτροπή δεν κατάφερε να συλλέξει αρκετά στοιχεία, ώστε να αποδείξει επαρκώς την ύπαρξη ειδικού πλεονεκτήματος λόγω των δωρεάν εισιτηρίων.

• η ένταξη του καζίνο της Θεσσαλονίκης στην κατηγορία των καζίνο με εισιτήριο 6€ δεν αποτελεί ευνοϊκή αντιμετώπιση και εισαγωγή δυσμενούς διάκρισης προς τα υπόλοιπα καζίνο. Αυτή η ρύθμιση, όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί επιβολή του νομοθετικού διατάγματος 2687/1953 για τις επιχειρήσεις που ιδρύονται με επένδυση κεφαλαίων αλλοδαπής. Επομένως, και αυτότ ο επιχείρημα της Επιτροπής πρέπει αν απορριφθεί.

Για το πλήρες κείμενο της απόφασης δείτε εδώ.