Παροχές που κατεβλήθησαν σε εργαζομένους στο πλαίσιο προγραμμάτων ομαδικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης δεν αποτελούσαν φορολογητέο εισόδημα κατά τον παλιό Κ.Φ.Ε (ΣτΕ 2594/2021)

Σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ Β´ 7μ 2594/2021), οι παροχές που κατεβλήθησαν σε εργαζομένους, στο πλαίσιο προγραμμάτων ομαδικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης προσωπικού επιχειρήσεων, δεν αποτελούσαν φορολογητέο εισόδημα κατ’ άρθρο 45 παρ. 1 του Κ.Φ.Ε. (Ν. 2238/94). 

Κατά το σκεπτικό του δικαστηρίου, λόγω της επί μακρόν αντίληψης της φορολογικής διοίκησης περί φορολόγησης του καταβαλλόμενου ασφαλίσματος, στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συμβολαίων, αποκλειστικά και μόνον ως εισοδήματος από κινητές αξίες (άρθρο 24 παρ. 1 περ. στ΄ του Κ.Φ.Ε.), πριν από τον Ν. 4110/2013, με το άρθρο 7 παρ. 3 του οποίου οι παροχές αυτές υπήχθησαν για πρώτη φορά σε φόρο ως εισόδημα από μισθωτή εργασία, υπήρχε ασάφεια ως προς το αν οι παροχές συγκέντρωναν τα κατά νόμον απαιτούμενα για τον χαρακτηρισμό τους ως εισοδήματος του άρθρου 45 παρ. 1 του Κ.Φ.Ε. εννοιολογικά στοιχεία ή αν, αντιθέτως, επρόκειτο για παροχές, που, μη καταβαλλόμενες στο πλαίσιο ενεργού συμβάσεως εργασίας, αλλά σε χρόνο μεταγενέστερο της λήξης της εργασιακής σχέσης και έχουσες κοινά χαρακτηριστικά με τα αφορολόγητα εφάπαξ βοηθήματα που χορηγούνται από τα ταμεία προνοίας και τους κοινωνικοασφαλιστικούς οργανισμούς, αποτελούσαν προσαύξηση της περιουσίας των δικαιούχων τους, για τη φορολόγηση της οποίας απαιτείτο ειδική διάταξη νόμου, αντίστοιχη με εκείνη που εισήχθη με τις διατάξεις του νέου Κ.Φ.Ε. (άρθρο 12 παρ. 3 περ. ζ Ν. 4172/2013).

Για τους λόγους αυτούς, οι εφάπαξ ή περιοδικώς καταβαλλόμενες στο πλαίσιο ομαδικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης του προσωπικού επιχειρήσεων παροχές, κατά το μέρος που αντιστοιχούν σε εισφορές του εργοδότη και, κατά μείζονα λόγο, σε εισφορές του εργαζομένου, δεν αποτελούσαν, κατά την έννοια του άρθρου 45 παρ. 1 του Κ.Φ.Ε., μισθολογικές παροχές, ελλείψει σχετικής νομοθετικής πρόβλεψης και ανεξαρτήτως του κατά το ιδιωτικό δίκαιο χαρακτήρα τους.

Συνεπώς, τέτοιου είδους παροχές, το δικαίωμα είσπραξης των οποίων, ανεξάρτητα από τον χρόνο καταβολής τους, γεννήθηκε προ του Ν. 4110/2013, δεν υπάγονται σε φόρο εισοδήματος ως πρόσθετες μισθολογικού χαρακτήρα παροχές, αλλά φορολογούνται, μόνον κατά το μέρος που αντιστοιχεί στην υπεραπόδοση των σχετικώς σχηματισθέντων μαθηματικών αποθεμάτων κατ’ άρθρο 24 παρ. 1 περ. στ΄ του Κ.Φ.Ε.

Αντιθέτως, καταβλητέες μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 4110/2013 περιοδικές παροχές φορολογούνται εφεξής ως εισόδημα από μισθωτή εργασία, ακόμη και αν το δικαίωμα είσπραξης της πρώτης εξ αυτών γεννήθηκε σε χρόνο προγενέστερο της δημοσίευσης του νόμου αυτού.

Δείτε την περίληψη της απόφασης στο adjustice.gr.