ΗΠΑ: Ο καθαρισμός του ιστορικού του browser μπορεί να θεωρηθεί παρεμπόδιση δικαιοσύνης
Όπως αποδεικνύεται από την υπόθεση ενός 24χρονου, ο οποίος δείπνησε με τα αδέρφια Tsarnaev τη νύχτα μετά από τις βομβιστικές επιθέσεις στον Μαραθώνιο της Βοστώνης
ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το 2002, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ George Bush υπέγραφε ένα νομοσχέδιο, γνωστό ως «νόμος Sarbanes-Oxley(link is external)», ως απάντηση στο πολύκροτο σκάνδαλο της Enron(link is external).
Σκοπός του νόμου αυτού ήταν να ενισχύσει τη διαφάνεια και την αξιοπιστία στη λειτουργία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Παράλληλα, όμως, ο νόμος αυτός περιείχε μία σειρά διατάξεων αναφορικά με την ευθύνη προσώπων για την καταστροφή αποδεικτικών στοιχείων που παρεμπόδιζε την απονομή δικαιοσύνης (obstruction of justice).
13 χρόνια μετά, οι συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου Sarbanes-Oxley αποτελούν, τη νομική βάση για την ποινική δίωξη ατόμων για τη διαγραφή του ιστορικού του browser τους.
Σύμφωνα με το The Nation(link is external), αυτό συνέβη με τον Khairullozhon Matanov, έναν 24χρονο πρώην οδηγό ταξί, ο οποίος δείπνησε με τα αδέρφια Tsarnaev τη νύχτα μετά από τις βομβιστικές επιθέσεις στον Μαραθώνιο της Βοστώνης.
Ο Matanov, μαθαίνοντας λίγες μέρες μετά ότι οι Tsarnaev ήταν ύποπτοι για τη βομβιστική επίθεση, προσήλθε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, ενώ στη συνέχεια διέγραψε το ιστορικό περιήγησης στον browser του καθώς και κάποια βίντεο από τον υπολογιστή του.
Τον Μάιο του 2014, έπειτα από ένα χρόνο παρακολουθήσεων από το FBI, απαγγέλθηκαν στον Matanov τέσσερις κατηγορίες για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης, με μία εξ αυτών να αφορά στην «καταστροφή αρχείων, εγγράφων ή άλλων απτών αντικειμένων με πρόθεση να εμποδίσει μια ομοσπονδιακή έρευνα», κατηγορία η οποία επιφέρει ποινή φυλάκισης μέχρι και 20 ετών.
Ο νόμος Sarbanes-Oxley αφορά σε μεγάλο βαθμό ζητήματα εταιρικής και χρηματοοικονομικής πληροφόρησης, ενώ οι σχετικές διατάξεις του αφορούν σε «απτά αντικείμενα».
Οι ασαφείς και γενικές διατυπώσεις του τμήματος 802(link is external) του νόμου, ωστόσο, επιτρέπουν την εφαρμογή του και σε μη απτά αντικείμενα, όπως οι προσωπικές πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στα αρχεία διαδικτυακής δραστηριότητας.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται οι διατάξεις αυτές για αυτού του είδους τη δίωξη.
Το 2010 ο David Kernell, φοιτητής του Πανεπιστημίου του Τενεσί, καταδικάστηκε βάσει του νόμου Sarbanes-Oxley για τη διαγραφή ορισμένων πληροφοριών από τον υπολογιστή του, καθώς και τον καθαρισμό του ιστορικού του browser του, έπειτα από hacking που είχε πραγματοποιήσει στο λογαριασμό email της Sarah Palin.
Μία τόσο διασταλτική ερμηνεία ενός νόμου που προοριζόταν αρχικά για μεγάλες εταιρείες υπογραμμίζει τη σημασία επίκαιρων θεμάτων σχετικά με την πρόσβαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στα δεδομένα των πολιτών.
Καθώς η ύπαρξη πρόθεσης (intent) είναι δύσκολο να αποδειχθεί στη συγκεκριμένη πράξη, η τρέχουσα ερμηνεία των διατάξεων του νόμου θα μπορούσε να καταστήσει δυνατό να κατηγορηθούν πολίτες για τη διαγραφή δεδομένων σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, εφόσον αποτελέσουν εν δυνάμει τεκμήρια σε μεταγενέστερο στάδιο.
Τον περασμένο Μάρτιο, ο Matanov παραδέχθηκε την ενοχή του και για τις τέσσερις κατηγορίες παρεμπόδισης της δικαιοσύνης, ελπίζοντας σε μία συμφωνία για φυλάκιση 30 μηνών.
Η απόφαση για την ποινή του έχει προγραμματιστεί να εκδοθεί αργότερα τον Ιούνιο.
