Σύμβαση Franchise και υποχρέωση αποκλειστικής αγοράς πρώτων υλών από το Franchisor

Βασική υποχρέωση του Franchisee σε μια σύμβαση franchise είναι η υποχρέωση τήρησης των οργανωτικών αρχών του συστήματος.

Η αρχή αυτή είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την επίτευξη του σκοπού του συστήματος και τη δημιουργία εντύπωσης ενιαίας εταιρίας έναντι τρίτων. Περιλαμβάνει την υποχρέωση του δικαιοχρήστη κατά τη λειτουργία της επιχείρησής του και της διενέργειας των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων να ακολουθεί τις προβλεπόμενες για το σύστημα αρχές και να εφαρμόζει την οργανωτική του μέθοδο, κάτω από την ενιαία έναντι τρίτων εμφάνιση που εξασφαλίζει το «πακέτο».

Η παραχώρηση του «πακέτου», πολύ περισσότερο, υποδηλώνει την κοινοποίηση μίας ήδη υπάρχουσας επιχειρηματικής οργάνωσης, κατηρτισμένης από το δικαιοδότη ως κέντρο του συστήματος, σε κάθε δικαιοχρήστη κατά την είσοδό του στο σύστημα. Ο δικαιοδότης, κατά την έναρξη της συνεργασίας με τον κάθε δικαιοχρήστη, προβαίνει στη μετάδοση σε αυτόν του επιχειρηματικού του σχήματος. Αυτός έχει χαράξει την ταυτότητα του συστήματος, με επιλογή του αντικειμένου του, του κοινού προς το οποίο απευθύνεται, την επιλογή διακριτικών σημείων που προσδίδουν εταιρική ταυτότητα σε όλα τα καταστήματα του συστήματος, αυτός έχει διαμορφώσει την ενιαία διαφημιστική πολιτική για το σύστημα, αυτός αναλαμβάνει την εκπαίδευση νέων δικαιοχρηστών και του προσωπικού τους, παρέχει τεχνογνωσία (know– how) για την παρασκευή των προϊόντων ή την παροχή των υπηρεσιών, υποδεικνύει στο δικαιοχρήστη στρατηγικές οργάνωσης και μηχανογράφησης του καταστήματος και διαχείρισης της πελατείας. Με άλλα λόγια, κατά την ένταξή του στο σύστημα ο δικαιοχρήστης αποκτά έτοιμη την επιχειρηματική βάση λειτουργίας του – άλλωστε αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους επιλογής από ένα νέο επιχειρηματία της εισόδου του σε ένα σύστημα franchising

Η συνηθισμένη ρήτρα αποκλειστικής προμήθειας προϊόντων από το Franchisor ή τους υποδεικνυόμενους από αυτόν προμηθευτές ισοδυναμεί με σημαντικό περιορισμό της επιχειρηματικής ελευθερίας του δικαιοχρήστη.

Έτσι, ένας τέτοιος όρος είναι έγκυρος