Αστική ευθύνη Δήμου για τραυματισμό από επίθεση αδέσποτου σκύλου (ΔΠρΘεσ 3866/2024)

Απορριπτική υπήρξε η απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Θ’ Μονομελές – Μεταβατική έδρα Κατερίνης) επί αγωγής που ασκήθηκε σε βάρος του Δήμου Δίου-Ολύμπου για τον τραυματισμό του ενάγοντος από πτώση μετά από επίθεση αδέσποτου σκύλου. Ο ενάγων ζητούσε την καταβολή του ποσού των 22.900 ευρώ, ήτοι 2.900 ευρώ ως αποζημίωση σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ και 20.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίησης για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης.

Σύμφωνα με την αγωγή, ο ενάγων περπατούσε μαζί με τη σύζυγο και τη θυγατέρα του σε κεντρικό πεζόδρομο στον Δήμο Δίου-Ολύμπου, όταν και έμεινε πίσω τους, σταματώντας για λίγο μπροστά από ιχθυοπωλείο. Μετά από λίγο συνέχισε την πορεία του στο κέντρο του πεζοδρόμου για δεχθεί ξαφνικά επίθεση από ένα αδέσποτο σκυλί, που βρισκόταν στα αριστερά του και εκτός του οπτικού του πεδίου και το οποίο «ξαφνικά άρχισε να τρέχει ορμώντας προς τα πάνω του και γαβγίζοντας».  Ο ενάγων ισχυρίστηκε πως «την τελευταία στιγμή προσπάθησε να αποφύγει τον σκύλο, αλλά λόγω της ορμής αυτού και της ξαφνικής επίθεσης, η οποία ήταν αδύνατο να αποφευχθεί. [...] έχασε την ισορροπία του και έπεσε στο οδόστρωμα με την αριστερή πλευρά του σώματός του, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά».

Με βάση το ιστορικό αυτό, ο ενάγων υποστήριξε πως «από τον συνδυασμό των άρθρων 1 και 9 του ν. 4039/2012, 105 - 106 του Εισ.Ν.Α.Κ. και 932 του Α.Κ. συνάγεται ότι ο εναγόμενος Δήμος έχει υποχρέωση (ρητώς προβλεπόμενη από τις ανωτέρω διατάξεις) και είναι αποκλειστικά αρμόδιος για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς εντός των ορίων του, την περισυλλογή και τη μεταφορά τους σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους, προς διασφάλιση του ότι δεν θα δημιουργείται κανένας κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των πολιτών από την κυκλοφορία αδέσποτων ζώων». Περαιτέρω και σύμφωνα με την αγωγή, «η επίθεση που υπέστη από αδέσποτο σκύλο, που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση και τον τραυματισμό του οφείλεται σε (και τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με) την παράνομη παράλειψη των οργάνων του εναγομένου Δήμου να μεριμνήσουν για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων και τη μεταφορά τους σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, καθώς και να λάβουν προληπτικώς τα απαραίτητα μέτρα για τη διασφάλιση της ακίνδυνης χρήσης των δημόσιων χώρων και των δημοτικών οδών από τους δημότες και την προστασία της ζωής και της υγείας τους».

Διαβάστε επίσης: Αστική ευθύνη Δήμου λόγω τραυματισμού από πτώση σε πεζόδρομο, όπου εκτελούνταν έργα (ΔΠΑ)

Για την απόδειξη των ισχυρισμών του, ο ενάγων προσκόμισε σειρά ιατρικών πιστοποιητικών, σχετιζόμενων με σοβαρό τραυματισμό του (όπως ενδεικτικά, εξιτήριο από νοσοκομείο, γνωμάτευση Διευθυντή ορθοπεδικής κλινικής, σημείωμα κέντρου αποκατάστασης και γνωμάτευση ορθοπεδικού χειρουργού), καθώς και δυο ένορκες βεβαιώσεις.

Η πρώτη ένορκη είχε ληφθεί από πρόσωπο που βρισκόταν στον πεζόδρομο την ημέρα του συμβάντος και είδε τον ενάγοντα πεσμένο κάτω, δεν είχε όμως προλάβει να δει το συμβάν που προκάλεσε την πτώση του. Ο μάρτυρας επιβεβαίωσε την επίθεση από τον αδέσποτο σκύλο, όπως αυτή του αναφέρθηκε από πρόσωπα που ρώτησε βλέποντας τον ενάγοντα και τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί γύρω του. Η δεύτερη ένορκη είχε ληφθεί από οικογενειακή φίλη του ενάγοντος, που δεν ήταν παρούσα στο συμβάν, αλλά πληροφορήθηκε για αυτό από τον ίδιο και τη σύζυγό του.

Ο εναγόμενος Δήμος ζήτησε την απόρριψη της αγωγής, υποστηρίζοντας πως από κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύεται πως η βλάβη της υγείας του ενάγοντος προήλθε από την επίθεση αδέσποτου σκύλου.

Η απόφαση του δικαστηρίου (απόσπασμα)

8. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, εκτιμώντας το σύνολο των προσκομιζομένων αποδεικτικών στοιχείων και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο εναγόμενος Δήμος αμφισβητεί τις συνθήκες επέλευσης του ατυχήματος (πτώσης) που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ενάγοντος, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν αποδείχθηκαν με πρόσφορα αποδεικτικά στοιχεία τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων ο ενάγων στηρίζει τα αγωγικά αιτήματα και συγκεκριμένα (δεν αποδείχθηκε) ότι η πτώση που οδήγησε στον τραυματισμό του συνέβη διότι ο ίδιος προσπάθησε να αποφύγει έναν αδέσποτο σκύλο που του επετέθη αιφνιδίως.

Ειδικότερα, ο ενάγων δεν προσκομίζει ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, προς απόδειξη του ισχυρισμού του ότι του επιτέθηκε σκύλος και εξ αυτού του λόγου έχασε την ισορροπία του και έπεσε. Επίσης, δεν προσκομίζεται ούτε βεβαίωση, συνταχθείσα από αρμόδιο αστυνομικό όργανο ή/και απόσπασμα εκ του βιβλίου Αδικημάτων-Συμβάντων του έχοντος τοπική αρμοδιότητα στον … Αστυνομικού Τμήματος, ώστε να στοιχειοθετείται αναμφιβόλως ότι το συμβάν έλαβε χώρα υπό τις συνθήκες που περιγράφονται στην αγωγή. Οι δε προσκομιζόμενες ένορκες βεβαιώσεις (οι οποίες εκτιμώνται ελευθέρως από το Δικαστήριο) δεν αποδεικνύουν ότι η πτώση του ενάγοντος συνέβη (και οφείλεται) στην προσπάθειά του να αποφύγει έναν επιτιθέμενο σκύλο. Τούτο, διότι ο μεν …. κατέθεσε ενόρκως ότι δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας του συμβάντος, ώστε να έχει ιδία αντίληψη περί της αιτίας της πτώσης του ενάγοντος, αλλά είδε τον ενάγοντα πεσμένο στον πεζόδρομο και πληροφορήθηκε ότι αυτός έχασε την ισορροπία του και έπεσε διότι δέχθηκε επίθεση από αδέσποτο σκύλο. Όμως, δεν αναφέρει από ποιον έλαβε τις εν λόγω πληροφορίες, συνεπώς δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που τον πληροφόρησαν (περί της επίθεσης σκύλου στον ενάγοντα, που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του) ήταν αυτόπτες μάρτυρες. Η δε ... κατέθεσε ενόρκως ότι δεν ήταν παρούσα στο συμβάν, αλλά γνωρίζει για αυτό από την περιγραφή του ενάγοντος, της συζύγου του και άλλων, τους οποίους δεν κατονομάζει, ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν ήταν αυτόπτες μάρτυρες.

Διαβάστε επίσης: Αστική ευθύνη Δήμου: Αποκατάσταση περιουσιακής ζημίας ιδιοκτήτη επιβατηγού αυτοκινήτου (ΔΠΑ 1187/2024)

Επιπροσθέτως, δεν προκύπτει από οποιοδήποτε έγγραφο ή μαρτυρία, πέραν του σχετικού ισχυρισμού του ενάγοντος, κάποιο στοιχείο περί παρουσίας σκύλου στο σημείο του συμβάντος (πτώσης) και περιγραφή αυτού (αν ήταν φροντισμένος ή έμοιαζε παραμελημένος, εάν έφερε περιλαίμιο ή λουρί, ώστε να δύναται να κριθεί με ασφάλεια ότι δεν επρόκειτο για δεσποζόμενο που είχε διαφύγει προσωρινά της επίβλεψης του ιδιοκτήτη του).

Περαιτέρω, από τα προσκομιζόμενα ιατρικά και λοιπά έγγραφα δεν προκύπτει τραύμα του ενάγοντος, το οποίο θα μπορούσε να έχει προκληθεί από σκύλο (έστω και ήσσονος σημασίας, π.χ. αμυχή ή εκδορά, στην προσπάθεια αποφυγής της επίθεσής του) ή ότι στα ρούχα ή στο σώμα του (ενάγοντος) βρέθηκαν ίχνη εκ των οποίων να μπορεί να συναχθεί ότι του επιτέθηκε σκύλος (π.χ. τρίχες σκύλου). Στα εν λόγω έγγραφα αναφέρεται ότι ο ενάγων υποβλήθηκε σε εγχείρηση, διότι έπασχε από υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού μηριαίου οστού λόγω πτώσης, και δεν γίνεται καμία μνεία περί επίθεσης σ’ αυτόν σκύλου.

Εξάλλου, ο ενάγων δεν ισχυρίζεται ούτε αποδεικνύει ότι απευθύνθηκε, οποτεδήποτε, γραπτώς ή προφορικώς, στις αρμόδιες υπηρεσίες του εναγομένου Δήμου για να αναφέρει το ανωτέρω συμβάν.

Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο ενάγων, παρ’ ότι έφερε το σχετικό δικονομικό βάρος κατ’ άρθρο 145 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ. (βλ. Σ.τ.Ε. 1988/2008, 220/2007), δεν απέδειξε την ιστορική βάση της αγωγής του και συγκεκριμένα ότι η πτώση του (που είχε ως αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα και να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση) οφειλόταν σε αιφνίδια επίθεση που δέχθηκε από αδέσποτο σκύλο, ώστε να δύναται να αποδοθεί ευθύνη στον εναγόμενο Δήμο για παράνομη παράλειψη των οργάνων του να μεριμνήσουν για την περισυλλογή του και τη μεταφορά του σε ειδικό καταφύγιο. Συνεπώς, δεν θεμελιώνεται ευθύνη του εναγομένου Δήμου για τυχόν παράνομες παραλείψεις των οργάνων του και υποχρέωσή του προς καταβολή στον ενάγοντα αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, κατ’ άρθρα 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ και 932 του Α.Κ., απορριπτομένων των προβαλλόμενων με την κρινόμενη αγωγή ισχυρισμών ως αναπόδεικτων.

9. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί, κατ’ εκτίμηση όμως των περιστάσεων πρέπει να απαλλαγεί ο ενάγων από τα δικαστικά έξοδα του εναγομένου Δήμου (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. τελευταίο του Κ.Δ.Δ.).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την αγωγή.

Απαλλάσσει τον ενάγοντα από τα δικαστικά έξοδα του εναγομένου Δήμου Δίου-Ολύμπου.

Το πλήρες κείμενο της απόφασης είναι διαθέσιμο στον ιστότοπο του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης