ΕΔΔΑ: Πότε υπάρχει ευθύνη ιστοσελίδας για τη χρήση υπερσυνδέσμου (link) προς παράνομο περιεχόμενο;

Μία ιδαιτέρως ενδιαφέρουσα απόφαση για τη χρήση υπερσυνδέσμων (hyperlinks) στο Διαδίκτυο εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση Magyar Jeti Zrt v. Hungary.

Ειδικότερα, η απόφαση αφορούσε στην καταδίκη μίας εταιρείας, ιδιοκτήτριας ιστοσελίδας ειδήσεων, για την παράθεση υπερσυνδέσμου (hyperlink) μέσα σε άρθρο, ο οποίος οδηγούσε σε βίντεο στο YouTube, το οποίο εν συνεχεία κρίθηκε ότι περιείχε δυσφημιστικό περιεχόμενο.

Το Δικαστήριο υπογράμμισε στην απόφασή του τη σημασία των υπερσυνδέσμων για την ομαλή λειτουργία του Διαδικτύου και διέκρινε ανάμεσα στη χρήση υπερσυνδέσμων και την παραδοσιακή δημοσίευση.

Διαβάστε επίσης: Προστασία προσωπικών δεδομένων και μέσα μαζικής ενημέρωσης (Κατευθυντήριες γραμμές)

Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ, οι υπερσύνδεσμοι οδηγούν τους χρήστες σε υλικό που είναι ήδη δημόσια διαθέσιμο παρά ενσωματώνουν το περιεχόμενο αυτό.

Επικαιροποιώντας τη νομολογία του στα θέματα αυτά, το ΕΔΔΑ προχώρησε στον καθορισμό των στοιχείων τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, σύμφωνα με το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ (ελευθερία έκφρασης), όταν εξετάζεται το αν η δημοσίευση ενός υπερσυνδέσμου θα μπορούσε να οδηγήσει στην ύπαρξη ευθύνης για την ιστοσελίδα. Σύμφωνα μάλιστα με το ΕΔΔΑ, η ατομική αξιολόγηση είναι απαραίτητη σε κάθε περίπτωση.

Όπως αναφέρει το Δικαστήριο, τα πέντε στοιχεία αυτά είναι:

• Κατά πόσον ο δημοσιογράφος επιδοκιμάζει (endorse) το περιεχόμενο του υπερσυνδέσμου στη δημοσίευσή του,
• Κατά πόσον ο δημοσιογράφος επανέλαβε το περιεχόμενο του υπερσυνδέσμου χωρίς να το επιδοκιμάζει,
• Κατά πόσον ο δημοσιογράφος δημοσίευσε απλά τον υπερσύνδεσμο χωρίς επιδοκιμασία ή επανάληψη,
• Κατά πόσον ο δημοσιογράφος γνώριζε ή θα μπορούσε ευλόγως να γνωρίζει ότι το περιεχόμενο του υπερσυνδέσμου είναι δυσφημιστικό ή παράνομο,
• Κατά πόσον ο δημοσιογράφος ενήργησε με καλή πίστη, με σεβασμό προς τη δημοσιογραφική δεοντολογία, πραγματοποιώντας όλους τους σχετικούς ελέγχους στο πλαίσιο της υπεύθυνης δημοσιογραφίας.

Στην επίδικη περίπτωση, το ΕΔΔΑ σημείωσε ότι ο ουγγρικός νόμος περί αντικειμενικής (αυστηρής) ευθύνης για τη διάδοση δυσφημιστικού υλικού απέκλεισε τη δυνατότητα οποιασδήποτε ουσιαστικής εκτίμησης του δικαιώματος της εταιρείας στην ελευθερία έκφρασης, ενώ πρόκειται για μια κατάσταση στην οποία τα δικαστήρια θα έπρεπε να έχουν εξετάσει λεπτομερώς το ζήτημα αυτό.

Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ, αυτή η αντικειμενική ευθύνη για τη χρήση υπερσυνδέσμου θα μπορούσε να υπονομεύσει τη ροή πληροφοριών στο Διαδίκτυο, αποτρέποντας τους αρθρογράφους και τους εκδότες από τη χρήστη υπερσυνδέσμων σε περίπτωση που δεν μπορούν να ελέγξουν τις πληροφορίες στις οποίες οδηγούν.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επηρεάσει την ελευθερία έκφρασης στο Διαδίκτυο και ως εκ τούτου το Δικαστήριο έκρινε ότι η αιτούσα εταιρεία υπέστη αδικαιολόγητο περιορισμό των σχετικών δικαιωμάτων της (άρθρο 10 ΕΣΔΑ)

Το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ουγγαρία να καταβάλλει 600 ευρώ στην εταιρεία για περιουσιακή βλάβη και 4.150 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

Η απόφαση είναι διαθέσιμη στην αγγλική γλώσσα.