Έφεση σε φορολογικές και τελωνειακές διαφορές - Όρος του παραδεκτού περί καταβολής του 50% του οφειλόμενου κυρίου φόρου, δασμού ή τέλους

Πηγή: http://www.humanrightscaselaw.gr/

ΣτΕ Β΄ Τμ. 752/2018 επταμ.

Ένδικη προστασία – Έφεση σε φορολογικές και τελωνειακές διαφορές – Όρος του παραδεκτού περί καταβολής του 50% του οφειλόμενου, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, κυρίου φόρου, δασμού ή τέλους (άρ. 93 παρ. 3 ΚΔΔ) – Αναλογικό παράβολο και βάση υπολογισμού του (άρ. 277 ΚΔΔ) – Διαφορά από επιβολή τέλους ταξινόμησης αυτοκινήτου και σχετικού πολλαπλού τέλους λαθρεμπορίας

(Α) Η (προστεθείσα με το άρ. 22 του ν. 3900/2010) διάταξη του άρθρου 93 παρ. 3 εδαφ. α΄ του ΚΔΔ, που επιβάλλει θεμιτό περιορισμό του δικαιώματος ένδικης προστασίας (βλ. ΣτΕ 1619/2012 Ολομ., 3832/2014 επταμ.), ερμηνευόμενη, αφενός, στενώς, ως θεσπίζουσα όρο του παραδεκτού του ενδίκου μέσου της έφεσης στις φορολογικές και τελωνειακές εν γένει διαφορές (βλ. ΣτΕ 2036/2014 επταμ.) και, αφετέρου, υπό το φως των αναφερόμενων στην αιτιολογική έκθεση του ν. 3900/2010 (όπου σημειώνεται η ανάγκη αποτροπής της μακροχρόνιας παράτασης της είσπραξης «φορολογικών εσόδων», καθώς και η ανάγκη αποθάρρυνσης της άσκησης εφέσεων, με μόνο σκοπό την καθυστέρηση της εκπλήρωσης εκ μέρους των διαδίκων των νόμιμων υποχρεώσεών τους, ιδίως για την καταβολή φόρων), έχει την έννοια ότι ο εκκαλών οφείλει να καταβάλει μέχρι την ημερομηνία της αρχικής δικασίμου, με ποινή απαραδέκτου της έφεσης, ποσοστό 50% του οφειλομένου, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, κυρίου φόρου, δασμού ή τέλους εν γένει, όχι όμως και του οφειλόμενου ποσού της σχετικής χρηματικής κύρωσης που επιβλήθηκε με την επίμαχη καταλογιστική πράξη της φορολογικής ή τελωνειακής αρχής.

Συνεπώς, σε υπόθεση όπως η παρούσα, δεν αποτελεί προϋπόθεση του παραδεκτού της έφεσης η καταβολή του 50% του ένδικου πολλαπλού τέλους, που καταλογίσθηκε στον εκκαλούντα για τελωνειακή παράβαση λαθρεμπορίας

(Β) Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 65 παρ. 4 του ν. 3994/2011, για την εφαρμογή της (αντικατασταθείσας με το άρ. 45 του ν. 3900/2010) παραγράφου 3 του άρθρου 277 του ΚΔΔ, η οποία συνάδει προς τα άρθρα 4 (παρ. 1), 20 (παρ. 1) και 25 (παρ. 1 εδαφ. δ΄) του Συντάγματος (βλ. ΣτΕ 761/2014 επταμ.), σε υπόθεση που αφορά στην επιβολή φόρου ή τέλους και συναφούς προστίμου, το αντικείμενο της διαφοράς καθορίζεται με βάση το ποσό του αμφισβητούμενου φόρου ή τέλους, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το ποσό του σχετικού προστίμου (βλ. ΣτΕ 761/2014 επταμ.), όπως είναι το επίμαχο πολλαπλό τέλος λαθρεμπορίας, σε σχέση με το διαφυγόν τέλος ταξινόμησης.