Η παρακολούθηση μουσουλμάνων από την Πόλη της Νέας Υόρκης δεν παραβιάζει τα δικαιώματά τους

Το Δικαστήριο της Νέας Υόρκης με απόφασή του στην υπόθεση  Hassan v. City of New York έκρινε πως η παρακολούθηση  μουσουλμάνων από μέρους της Πόλης της Νέας Υόρκης, δεν παραβιάζει τα δικαιώματά τους.

Η πρακτική της αστυνομίας αποκαλύφθηκε με μια σειρά  βραβευμένων δημοσιευμάτων του Associated Press.

Η αστυνομία της Νέας Υόρκης, μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, εφάρμοσε ένα πρόγραμμα μυστικής και εξαπλωνόμενης καταγραφής και παρακολούθησης των αμερικανικών μουσουλμανικών κοινοτήτων στις περιοχές της Νέας Υόρκης, του Νιού Τζέρσευ και αλλού, αποκλειστικά επί τη βάσει της θρησκευτικής τους πεποίθησης.

Ιστορικό

Η τοπική αστυνομία παρεισέφρησε σε τζαμιά, φοιτητικές ομάδες, κρεοπωλεία, εστιατόρια, δίχως ωστόσο να υπάρχει υποψία τέλεσης οποιασδήποτε εγκληματικής ενέργειας. Η τεχνική περιελάμβανε φωτογραφήσεις, παρακολούθηση μέσω βίντεο, σύνταξη εκθέσεων, σύνθεση κοινωνικών χαρτών και παρουσία σε περιοχές όπου συχνάζουν μουσουλμάνοι.

Το φυλετικό και εθνικό υπόβαθρο των αμερικανών μουσουλμάνων θεωρήθηκε σημαντικό, καθώς βοηθούσε στην προσέγγιση αφοσιωμένων οπαδών του εν λόγω δόγματος, και στην καταγραφή και κατηγοριοποίηση, αναλόγως της ύπαρξης ανάγκης προσεκτικότερης παρακολούθησης. Μεταξύ αυτών συναντώνται Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, Σομαλοί, Σουδανοί και ένα εύρος άλλων ασιατικών, μεσανατολικών και αφρικανικών γενών, ενώ απώτερος στόχος ήταν η διείσδυση σε όλες τις κοινότητες στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ.

Το πρόγραμμα της αστυνομίας θα έπρεπε να σεβαστεί όχι μόνον το δικαίωμα ίσης προστασίας ενώπιον του νόμου, αλλά ταυτόχρονα την θρησκευτική ελευθερία των πολιτών. Οι ενάγοντες, μια ετερόκλιτη ομάδα φυσικών και νομικών προσώπων, με κοινά ωστόσο συμφέροντα, επικαλέστηκε την ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης και θεώρησε την καθ‘ αυτών τους παρακολούθηση ως παραβίαση της αρχής της ισότητας, και συνεπώς δυσμενή διάκριση, η οποία μάλιστα προκαλεί εμπόδια στην καθημερινότητα τους. Ζήτησαν ως εκ τούτου την παύση της διάκρισης, την καταστροφή του υλικού και, ασφαλώς, οικονομική αποζημίωση.

Σκεπτικό

Το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή των εναγόντων, καθώς, όπως έκρινε, οι ενάγοντες απέτυχαν να αποδείξουν πως υπήρξε παρούσα αντικειμενική βλάβη, που να υφίστανται, εξαιτίας ορισμένης συμπεριφοράς των αρχών εναντίον τους.

Σχετικά με την παραβίαση της συνταγματικώς κατοχυρωμένης θρησκευτικής ελευθερίας, το Δικαστήριο εκφράστηκε ως εξής:  «Όταν η διάκριση θεμελιώνεται στη θρησκεία, ο ενάγων πρέπει να αποδείξει πως ο εναγόμενος έδρασε με σκοπό διάκρισης. Η δόλια διάκριση απαιτεί πρόθεση, όχι υπό την έννοια της απλής βούλησης ή συνείδησης, αλλά απαιτεί τη λήψη απόφαση από μέρους του δράστη, “επειδή, και όχι απλώς παρόλο που, αυτή η δράση έχει δυσμενή αποτελέσματα στην αναγνωρίσιμη ομάδα».

Και πάλι οι ενάγοντες δεν μπόρεσαν να αποδείξουν πως η Πόλη της Νέας Υόρκης υιοθέτησε και εφάρμοσε ένα σχέδιο με σκοπό τη διάκριση βάσει των θρησκευτικών πεποιθήσεων των υπό παρακολούθηση ατόμων. Ο αντίκτυπος μια έρευνας τέτοιου περιεχομένου έχει, άλλωστε, κατά το Δικαστήριο νόμιμο και δικαιολογημένο αντίκτυπο επί των μουσουλμάνων, διότι αντικείμενό της είναι ο σύνδεσμος ατόμων μουσουλμανικού θρησκεύματος προς επιθέσεις όμοιες με εκείνες της 11/9.

Περαιτέρω, όπως επισήμανε, κι αν ήθελε υποτεθεί  πως οι ενάγοντες  υπέστησαν κάποια βλάβη, αυτή προκλήθηκε, όχι ένεκα του προγράμματος συλλογής πληροφοριών της αστυνομίας, αλλά από την αποκάλυψη της δράσης της από το Associated Press. Τα εν λόγω δημοσιεύματα, και όχι η συγκαλυπτόμενη δράση, προκάλεσαν την ανησυχία μεταξύ των μελών της κοινότητας και των τρίτων, ώστε αυτοί τελικά να αποφεύγουν την επίσκεψη των μουσουλμανικών χώρων λατρείας και εν γένει την συναναστροφή μαζί τους, υπό τον φόβο της παρακολούθησης και της υπαγωγής σε καθεστώς υπόπτου.

Διαβάστε ολόκληρη την απόφαση εδώ.