Καταδίκη της Ελλάδας για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων από το Δικαστήριο της ΕΕ

Με σημερινή του απόφαση το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση της οδηγίας 2010/31/ΕΕ περί ενεργειακής αποδόσεως των κτιρίων.

Η εν λόγω οδηγία προβλέπει ότι τα κράτη μέλη υπολογίζουν τα βέλτιστα από πλευράς κόστους επίπεδα για τις ελάχιστες απαιτήσεις ενεργειακής απόδοσης χρησιμοποιώντας ένα συγκριτικό μεθοδολογικό πλαίσιο που θεσπίζεται από τον κανονισμό 244/2012.

Στο μεθοδολογικό πλαίσιο προδιαγράφονται οι κανόνες για να συγκρίνονται τα μέτρα ενεργειακής απόδοσης, τα μέτρα που ενσωματώνουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και οι δέσμες και παραλλαγές αυτών των μέτρων, με βάση την απόδοση της πρωτογενούς ενέργειας και το κόστος υλοποίησής τους.

Καθορίζεται επίσης ο τρόπος εφαρμογής των εν λόγω κανόνων σε επιλεγμένα κτήρια αναφοράς, με σκοπό τον προσδιορισμό των επιπέδων βέλτιστου κόστους των ελάχιστων απαιτήσεων ενεργειακής απόδοσης.

Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή έκθεση η οποία περιέχει όλα τα δεδομένα και τα αποτελέσματα υπολογισμού ανά τακτικά χρονικά διαστήματα που δεν υπερβαίνουν την πενταετία, ενώ η πρώτη έκθεση έπρεπε να υποβληθεί μέχρι τις 30 Ιουνίου 2012.

Καθόσον η Ελλάδα δεν κοινοποίησε την έκθεση εντός των προθεσμιών, η Επιτροπή της προσάπτει ότι παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 2010/31.

Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα προχώρησε εν τέλει στην ενσωμάτωση της οδηγίας με το Νόμο 4342/2015.

Η Ελλάδα δεν αμφισβήτησε ότι δεν κοινοποίησε την επίμαχη έκθεση στις υπηρεσίες της Επιτροπής, υποστήριξε ωστόσο ότι κοινοποίησε στο Δικαστήριο ένα τμήμα της εκθέσεως, συγκεκριμένα το σχετικό με τις «μονοκατοικίες», και ότι τα υπόλοιπα τμήματα της εκθέσεως που αφορούν άλλα είδη κτιρίων ευρίσκονται υπό εκπόνηση ή και ολοκληρώνονται.

Αναφέρθηκε, στο πλαίσιο αυτό, στις δυσκολίες και στις καθυστερήσεις που την εμπόδισαν να κοινοποιήσει εμπροθέσμως την εν λόγω έκθεση.

Απόφαση του ΔΕΕ

Στη σημερινή του απόφαση το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι τα κράτη μέλη δεν μπορούν να επικαλούνται διατάξεις, πρακτικές ή καταστάσεις της εσωτερικής τους έννομης τάξεως για να δικαιολογήσουν τη μη τήρηση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το δίκαιο της Ένωσης (βλ. απόφαση Επιτροπή κατά Ιταλίας, C-496/09, σκέψη 87· Επιτροπή κατά Ισπανίας, C-278/01, σκέψη 31· απόφαση Επιτροπή κατά Ελλάδας, C-378/13, σκέψη 29).

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, τα επιχειρήματα της Ελλάδας δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν.

Συνεπώς, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η Ελληνική Δημοκρατία, παραλείποντας να κοινοποιήσει την έκθεση σχετικά με τα βέλτιστα από πλευράς κόστους επίπεδα, την οποία προβλέπει το άρθρο 5, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2010/31 και η οποία πρέπει να καταρτίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 244/2012, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 5, παράγραφος 2, της οδηγίας 2010/31.