Παραχώρηση χρήσης Νοσοκομείου για εγκατάσταση ανηλίκων μεταναστών και προσφύγων (ΣτΕ Ολ 1579/2021)

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε αίτηση ακύρωσης κατά  πράξης του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με την οποία παραχωρήθηκε η χρήση κτιριακού συγκροτήματος πτέρυγας Γενικού Νοσοκομείου, ιδιοκτησίας του ΕΦΚΑ, στην οποία είχαν πάψει να λειτουργούν νοσηλευτικές μονάδες, για την εγκατάσταση ανηλίκων μεταναστών και προσφύγων, βάσει του άρ. 50 παρ. 1 περ. στ΄ του Ν. 4430/2016 (ΣτΕ Ολ 1579/2021).

Πιο συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε πως, κατά την εξέταση της νομιμότητας της παραχώρησης, δεν ελέγχεται μόνον η συνδρομή των προϋποθέσεων της ως άνω διάταξης, αλλά το επιτρεπτό και η συμφωνία του δημοσίου σκοπού της προσωρινής εγκατάστασης ανηλίκων μεταναστών και προσφύγων, για τον οποίο παραχωρείται το ακίνητο, προς την πολεοδομική νομοθεσία. Το καθεστώς  χρήσεων γης της περιοχής αποτελεί, επίσης, νόμιμη προϋπόθεση της παραχώρησης εφόσον η διασφάλιση της συμβατότητας αυτής, και κατά το εν λόγω στάδιο, αποτελεί, εν πάση περιπτώσει, υλοποίηση της συνταγματικής επιταγής περί ορθολογικού πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού.

Εν προκειμένω, το δικαστήριο έκρινε πως, ανεξαρτήτως αν η σκοπούμενη εγκατάσταση δομής φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών είναι κατ΄αρχήν επιτρεπτή στην πτέρυγα του Νοσοκομείου με βάση το  ισχύον ΓΠΣ της περιοχής, αυτή είναι, πάντως, δυνατή στα επίμαχα κτίρια από την άποψη των επιτρεπόμενων χρήσεων γης με βάση την διάταξη της παρ.3 του άρ. 16 του Ν. 4375/2016 (άρ. 96 του Ν.4485/2017). Η διάταξη αυτή προβλέπει ρητά τη δυνατότητα παρεκκλίσεων από τις σχετικές πολεοδομικές διατάξεις για τις ανάγκες εγκατάστασης των δομών του άρθρου 10 του ίδιου νόμου.

Ειδικότερα, κρίθηκε ότι η ρύθμιση του άρ. 16 του Ν. 4375/2016,δεν προσκρούει στις διατάξεις του  άρθρου 24 παρ.2 του Συντάγματος, λαμβάνοντας υπόψη αφενός τους επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, που συνδέονται με την αθρόα είσοδο αλλοδαπών στην Χώρα και την επείγουσα ανάγκη στέγασης αυτών, και αφετέρου το γεγονός ότι η προκείμενη εγκατάσταση δομής φιλοξενίας, ενόψει της προτεινόμενης συνολικής δυναμικότητάς της, δεν μεταβάλλει ουσιωδώς την πολεοδομική φυσιογνωμία της περιοχής για την οποία το ΓΠΣ προβλέπει χρήση «Περίθαλψης-Νοσοκομείου».

Περαιτέρω, το δικαστήριο διαπίστωσε πως η διάταξη του άρ. 50 παρ. 1 εδ. στ του Ν. 4430/2016, για την παραχώρηση ανεκμετάλλευτων ακινήτων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, η οποία αποβλέπει στην εξυπηρέτηση του εκεί ειδικώς εκτιθέμενου δημοσίου συμφέροντος και παράλληλα στην αποφυγή της φθοράς και της απαξίωσης των ακινήτων αυτών, δεν απαιτεί τα παραχωρούμενα ακίνητα να είναι «κενά», αλλά αφορά και ακίνητα τα οποία δεν αξιοποιούνται κατά τον προσήκοντα, σύμφωνα με τον προορισμό τους, τρόπο, με αποτέλεσμα να υφίστανται ανεπαρκή συντήρηση και να μειώνεται η αξία τους.

Συνεπώς, κρίθηκε πως κτίρια (όπως τα ένδικα), τα οποία  χρησιμοποιούνταν μέχρι την έκδοση της πράξης παραχώρησης μόνο για δευτερεύουσες και βοηθητικές ανάγκες του Νοσοκομείου σε σχέση με τον προορισμό τους ως νοσηλευτικών μονάδων, χωρίς να πραγματοποιείται η κατάλληλη συντήρησή τους, εμπίπτουν στην ως άνω διάταξη.

Δείτε την περίληψη της απόφασης εδώ.