Αναγνώριση πατρότητας

Ένα τέκνο που γεννιέται χωρίς γάμο των γονέων του μπορεί να αναγνωρισθεί από τον πατέρα του είτε εκούσια είτε δικαστικά. Η αναγνώριση αυτή οδηγεί στο να απολαμβάνει το παιδί όλα τα δικαιώματα του παιδιού που γεννιέται σε γάμο. Αυτό σημαίνει ότι έχει πλήρη συγγένεια τόσο με τον πατέρα του όσο και με τους συγγενείς του, ενώ παιδί και πατέρας συνδέονται πλέον με σχέση γονικής μέριμνας. Τέλος, το παιδί αποκτά κληρονομικά δικαιώματα (νόμιμη μοίρα κι εξ αδιαθέτου διαδοχής).

α. Εκούσια αναγνώριση πατρότητας μπορεί να ζητηθεί από τον πατέρα ή τους γονείς του (αν έχει πέθανει), εφόσον η μητέρα δώσει τη συναίνεσή της (αν ζει). Η δήλωση γίνεται είτε σε συμβολαιογράφο είτε με διαθήκη, ακόμα και πριν τη γέννηση του τέκνου έως και μετά το θάνατό του (αν άφησε παιδιά, αλλιώς έως αυτόν). Η δήλωση και η αποδοχή δίνονται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο, ενώ δεν επιτρέπεται ανάκλησή τους. Η εκούσια αναγνώριση μπορεί να προσβληθεί μόνο από το ίδιο τέκνο, τους γονείς αν υπάρχει ζήτημα έλλειψης δικαιοπρακτικής ικανότητας ή συναίνεσης, καθώς και από πρώην άφαντο γονέα.

β. Δικαστική αναγνώριση πατρότητας μπορεί να ζητηθεί από τρία πρόσωπα. Πρώτον, από τη μητέρα του τέκνου (με κριτήρια πάντα δικαιοπρακτικής ικανότητας), δεύτερον από το ίδιο το τέκνο και τρίτον από τον πατέρα (ή τους γονείς του) αν η μητέρα αρνήθηκε να δώσει τη συναίνεσή της για εκούσια αναγνώριση. Το δικαίωμα του παιδιού είναι αυτοτελές σε σχέση με της μητέρας, η μητέρα δηλαδή το ασκεί για το πρόσωπό της και όχι ως εκπρόσωπος του παιδιού.

Η αναγνώριση μπορεί να στραφεί και κατά των κληρονόμων του εκάστοτε γονέα. Η πατρότητα αποδεικνύεται με τεκμήριο πατρότητας την σαρκική συνάφεια των δύο εμπλεκομένων στο κρίσιμο διάστημα, ενώ βέβαια υπάρχουν μέθοδοι ταυτοποίησης μέσω εξετάσεων DNA.