Διαθήκη

Διαθήκη είναι το έγγραφο με το οποίο ένα φυσικό πρόσωπο ορίζει σε ποιον θέλει να διαθέσει την περιουσία του μετά τον θάνατό του. Υπάρχουν τέσσερα είδη διαθήκης:

α. Η ιδιόγραφη διαθήκη γράφεται ολόκληρη από το χέρι του διαθέτη (ιδιόχειρη), χρονολογείται (ώστε να προκύπτει η ημέρα, ο μήνας και το έτος) και υπογράφεται από αυτόν. Η εν λόγω διαθήκη μπορεί να κατατεθεί σε συμβολαιογράφο για φύλαξη, μπορεί όμως να διατηρείται και στο σπίτι του θανόντος ή οπουδήποτε αλλού αυτός κρίνει.

β. Η δημόσια διαθήκη συντάσσεται ενώπιον συμβολαιογράφου με δήλωση από το διαθέτη της τελευταίας του βουλήσεως ενώ απαραίτητα είναι παρόντες και συμπράττουν τρεις μάρτυρες ή δεύτερος συμβολαιογράφος και ένας μάρτυρας.

γ. Η μυστική διαθήκη κατατίθεται σε συμβολαιογράφο παρόντων τριών  μαρτύρων ή δευτέρου συμβολαιογράφου και ενός μάρτυρα. Η διαφορά με τη δημόσια είναι πως η δήλωση βουλήσεως του διαθέτη δεν ανακοινώνεται ενώπιον των παραπάνω προσώπων. Ο διαθέτης παραδίδει στον συμβολαιογράφο έγγραφο το οποίο είτε είναι σφραγισμένο από πριν είτε σφραγίζεται ενώπιον τους και για το οποίο δηλώνει προφορικά ότι περιέχει την τελευταία του βούληση, ότι πρόκειται δηλαδή για τη διαθήκη του.

δ. Η έκτακτη διαθήκη συντάσσεται κάτω από ειδικές περιστάσεις όπως για παράδειγμα σε πολεμικό ή εμπορικό πλοίο ή σε εκστρατεία. Η διαθήκη αυτή παύει να έχει ισχύ τρεις μήνες από τη στιγμή που πάψουν οι περιστάσεις που δικαιολόγησαν τη σύνταξή της και με την προϋπόθεση ότι ο διαθέτης ζει ακόμη.

Η διαθήκη δημοσιεύεται, ανακαλείται, κηρύσσεται υπό προϋποθέσεις άκυρη ή κύρια.