Δημόσιες συμβάσεις: Δεν κωλύεται η υπογραφή των σχεδίων συμβάσεων για τη χρηματοδοτική μίσθωση των λεωφορείων της ΟΣΥ ΑΕ. (ΕλΣυν 497/2021)

Κάνοντας αποδεκτές τις κρινόμενες προσφυγές και ανακαλώντας την προσβαλλόμενη πράξη του ΣΤ’ Κλιμακίου, το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφάνθηκε (ΕλΣυν 497/2021) ότι δεν κωλύεται η υπογραφή των τριών σχεδίων σύμβασης μεταξύ της πρώτης από τις προσφεύγουσες εταιρείας Ο.ΣΥ. Α.Ε. και των λοιπών τριών προσφευγουσών εταιρειών για την προμήθεια λεωφορείων με χρηματοδοτική μίσθωση διάρκειας τριών ετών.

Στις διαδικασίες ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων προμηθειών, όπως εν προκειμένω, οι αναθέτουσες αρχές οφείλουν να διασφαλίζουν την τήρηση των αρχών της ίσης μεταχείρισης και της διαφάνειας, την ανάπτυξη συνθηκών υγιούς και ανόθευτου ανταγωνισμού και την προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Στο πλαίσιο αυτό, επιβάλλεται η εφαρμογή των όρων της διακήρυξης κατά τρόπο ενιαίο για όλους τους οικονομικούς φορείς, τόσο κατά την υποβολή, όσο και κατά την αξιολόγηση των προσφορών τους.

Στην περίπτωση, κατά την οποία συγκεκριμένος υποψήφιος συμμετέχει σε διαγωνισμό με περισσότερες από μία προσφορές, κύριες ή εναλλακτικές, χωρίς η δυνατότητα αυτή να προβλέπεται ρητά από τη διακήρυξη του διαγωνισμού, παραβιάζονται οι ως άνω αρχές, καθίσταται νομικά πλημμελής η διαγωνιστική διαδικασία και παράνομο το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, καθόσον ο εν λόγω υποψήφιος τίθεται αδικαιολόγητα σε πλεονεκτική θέση έναντι των συνυποψηφίων του.

Ωστόσο, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν συντρέχει, εν προκειμένω, περίπτωση υποβολής περισσοτέρων προσφορών, κύριων ή εναλλακτικών, εκ μέρους της εταιρείας που υπέβαλε μία μόνο δεσμευτική προσφορά για τρία διαφορετικά μοντέλα λεωφορείων, τα οποία προσφέρθηκαν σωρευτικά και όχι διαζευκτικά ή εναλλακτικά, αναλύοντας το μοναδιαίο μίσθωμα ανά προσφερόμενο μοντέλο. Τούτο διότι, αφενός η ίδια η διακήρυξη δεν απαγόρευε την υποβολή προσφοράς για διαφορετικά μοντέλα του ίδιου τύπου λεωφορείων, αφετέρου η διαφοροποίηση του προσφερόμενου μοναδιαίου μισθώματος, ανάλογα με το μοντέλο του λεωφορείου του ίδιου τύπου, έπεται λογικώς των διαφορετικών τεχνικών χαρακτηριστικών που είναι, όμως, σύμφωνα με τα απαιτούμενα από τη διακήρυξη, του κατασκευαστικού οίκου, του διαφορετικού έτους κατασκευής και κατά συνέπεια του διαφορετικού κόστους συντήρησης των προσφερόμενων μοντέλων λεωφορείων, στοιχεία τα οποία όφειλε να συνεκτιμήσει ο υποψήφιος κατά τη διαμόρφωση της προσφοράς του. Η ίδια, εξάλλου, η διακήρυξη δεν απαγόρευε την υποβολή διαφορετικού ανά μονάδα λεωφορείου μηνιαίου μισθώματος, ανάλογα με το εκάστοτε μοντέλο του ίδιου τύπου.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι κριτήριο κατακύρωσης της σύμβασης ήταν η χαμηλότερη τιμή, το δικαστήριο επεσήμανε περαιτέρω πως η προσφορά διαφορετικού μοναδιαίου μισθώματος, ανάλογα με το μοντέλο του λεωφορείου, δεν έθεσε την ως άνω εταιρεία σε πλεονεκτική θέση έναντι των λοιπών υποψηφίων, αφού την ίδια δυνατότητα είχαν όλοι οι οικονομικοί φορείς, ούτε προκύπτει ότι κατέστη αδύνατη η σύγκριση και η ισότιμη βαθμολόγηση των οικονομικών προσφορών των διαγωνιζομένων εταιρειών εξ αυτού του λόγου.

Εν συνεχεία, δεκτός έγινε και ο λόγος ανάκλησης που αφορά στη συμμόρφωση των οικονομικών φορέων προς τις τεθείσες από τη διακήρυξη πρόσθετες τεχνικές προδιαγραφές. Ειδικότερα, κατά τη κρίση του δικαστηρίου, για την απόδειξη της συμμόρφωσης προς την σχετική τεχνική προδιαγραφή, αρκούσε η υποβολή από μέρους των υποψηφίων της οικείας δήλωσης συμμόρφωσης και των λοιπών προβλεπόμενων από τη διακήρυξη υπευθύνων δηλώσεων ότι αποδέχονται ρητώς και ανεπιφυλάκτως όλους τους όρους της διακήρυξης και ότι θα συμμορφωθούν προς τις τεχνικές προδιαγραφές, κρίσιμος δε είναι ο χρόνος της παράδοσης των λεωφορείων από τον οικείο ανάδοχο στην Ο.ΣΥ. Α.Ε. προς χρήση από το επιβατικό κοινό και όχι ο χρόνος υποβολής των προσφορών. Η υποβολή δε των τεχνικών φυλλαδίων των κατασκευαστικών οίκων ήταν αναγκαία μόνο για τον έλεγχο από την αναθέτουσα αρχή των βασικών εκ κατασκευής τεχνικών χαρακτηριστικών των λεωφορείων και όχι των ειδικών, επί μέρους ή πρόσθετων, τεχνικών χαρακτηριστικών που ετίθεντο από τη διακήρυξη.

Απόσπασμα απόφασης

Με βάση όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 5 της παρούσας, το Δικαστήριο κρίνει, κατ’ αποδοχή των σχετικώς προβαλλομένων λόγων, ότι δεν συντρέχει, εν προκειμένω, περίπτωση υποβολής περισσοτέρων προσφορών, κύριων ή εναλλακτικών, εκ μέρους της εταιρείας ……….. Τούτο δε, πρωτίστως, διότι, εφόσον η ίδια η διακήρυξη δεν απαγόρευε την υποβολή προσφοράς για διαφορετικά μοντέλα του ίδιου τύπου λεωφορείων, η υποβληθείσα από την ως άνω εταιρεία προσφορά δεν συνιστά προσφορά για πλείονα του ενός είδη, αφού ως «είδος», στη συγκεκριμένη περίπτωση, νοείται το 12μετρο κανονικό ή το 18μετρο αρθρωτό λεωφορείο. Ούτε, όμως, και η διαφοροποίηση του προσφερόμενου μοναδιαίου μισθώματος, ανάλογα με το μοντέλο του λεωφορείου του ίδιου τύπου, συνιστά είτε εναλλακτική προσφορά, δηλαδή παραλλαγή μίας βασικής κύριας προσφοράς, είτε υποβολή περισσοτέρων κύριων προσφορών, αλλά έπεται λογικώς των διαφορετικών τεχνικών χαρακτηριστικών που είναι όμως σύμφωνα με τα απαιτούμενα από τη διακήρυξη, του κατασκευαστικού οίκου, του διαφορετικού έτους κατασκευής και κατά συνέπεια του διαφορετικού κόστους συντήρησης των προσφερόμενων μοντέλων λεωφορείων, στοιχεία τα οποία όφειλε να συνεκτιμήσει ο υποψήφιος κατά τη διαμόρφωση της προσφοράς του. Η ίδια, εξάλλου, η διακήρυξη δεν απαγόρευε την υποβολή διαφορετικού μοναδιαίου, δηλαδή ανά μονάδα λεωφορείου, μηνιαίου μισθώματος ανάλογα με το μοντέλο του ίδιου τύπου, αφού, σε αντίθεση προς τα κριθέντα με την προσβαλλόμενη Πράξη, σε κανένα σημείο αυτής δεν αναφέρεται ότι απαιτείται η υποβολή ενός (ενιαίου) μοναδιαίου μισθώματος για κάθε τύπο λεωφορείων, δηλαδή του ίδιου μισθώματος ανά τύπο, ανεξαρτήτως του μοντέλου του λεωφορείου.

Προς τούτο, άλλωστε, στον Πίνακα Γ «Συγκεντρωτική οικονομική προσφορά» του Παραρτήματος VI της διακήρυξης, μετά τη στήλη 1 «αύξων αριθμός», προστίθεται πρώτα η στήλη 2 «μάρκα/μοντέλο» και έπεται η στήλη 3 «τύποςαρθρωτό/κανονικό», εκ του οποίου συνάγεται ότι, εάν η διακήρυξη απαιτούσε την υποβολή του ίδιου μισθώματος ανα τύπο λεωφορείου, χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση του ειδικότερου μοντέλου λεωφορείου δεν θα χρειαζόταν, στην ανάλυση της οικονομικής προσφοράς του υποψηφίου, να αναφέρεται η μάρκα/μοντέλο του λεωφορείου, αλλά θα αρκούσε μόνον η αναφορά του προσφερόμενου τύπου. Συνακόλουθα, εν όψει του ότι ο προβλεπόμενος μαθηματικός τύπος για τον υπολογισμό της μηνιαίας συμβατικής αμοιβής του οικείου αναδόχου δεν προϋπέθετε, για την εφαρμογή του, ενιαίο μοναδιαίο μηνιαίο μίσθωμα για όλους τους προσφερόμενους τύπους λεωφορείων, ενώ καθιστούσε δυνατή την προσφορά περισσοτέρων τύπων εξ αυτών και την κρίση των τεχνικών χαρακτηριστικών τους διακριτή η κρίση της προσβαλλομένης ότι δεν ήταν δυνατός ο υπολογισμός της μηνιαίας συμβατικής αμοιβής της ανωτέρω αναδόχου εταιρείας είναι, ομοίως, μη ορθή. Λαμβάνοντας, περαιτέρω, υπόψη ότι κριτήριο κατακύρωσης της σύμβασης ήταν η χαμηλότερη τιμή, η προσφορά διαφορετικού μοναδιαίου μισθώματος, ανάλογα με το μοντέλο του λεωφορείου, δεν έθεσε την ως άνω εταιρεία σε πλεονεκτική θέση έναντι των συνυποψηφίων της, ώστε να τίθεται ζήτημα παραβίασης των αρχών της ίσης μεταχείρισης των διαγωνιζομένων και της αντικειμενικότητας, αφού όλες οι εταιρείες που έλαβαν μέρος στον υπό κρίση διαγωνισμό είχαν την ίδια δυνατότητα, ενώ από κανένα σημείο της αιτιολογίας της προσβαλλομένης Πράξης ούτε από την προβολή τυχόν αιτιάσεων από τους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό οικονομικούς φορείς προκύπτει ότι κατέστη αδύνατη η σύγκριση και η ισότιμη βαθμολόγηση των οικονομικών προσφορών των διαγωνιζομένων εταιρειών.

Η απόφαση είναι διαθέσιμη στο elsyn.gr