Αποχώρηση εταίρου δικηγορικής εταιρείας και αξίωση απόδοσης εισφορών (ΔιαιτΑπόφΔΣΑ 12/2021)

Στη διαδικασία τη διαιτησίας εισήχθη αγωγή αποχωρούντος εταίρου δικηγορικής εταιρείας, με την οποία ζητά να αναγνωρισθεί ως νόμιμη και δικαιολογημένη, κατά τις σχετικές διατάξεις του καταστατικού και του νόμου, η αποχώρησή του από την Εταιρεία και να του αποδοθούν οι εισφορές και η αμοιβή του για το χειρισμό συγκεκριμένης υπόθεσης.

Ως προς το ζήτημα της παθητικής νομιμοποίησης, το διαιτητικό δικαστήριο κατέληξε στην κτίση πως και στη δικηγορική εταιρεία θεμελιώνεται απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη των εταίρων για τα χρέη του νομικού προσώπου, για τα οποία το νομικό πρόσωπο της εταιρείας είναι κατ’ αρχήν υπέγγυο. Τούτο δε, δεδομένου ότι στον Κώδικα των Δικηγόρων δεν διαλαμβάνεται ειδική αντίθετη διάταξη που να απαλλάσσει τους εταίρους.

Αναφορικά με την ένσταση που προέβαλαν οι καθ’ ων, ότι η αγωγή είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη, διότι ο αιτών δεν υπέβαλε έγγραφες δηλώσεις παραίτησης, όπως απαιτούσε το Καταστατικό της Εταιρείας τους και εντός της προβλεπόμενης αποσβεστικής προθεσμίας, ούτε προέβαλε κανένα λόγο για την αποχώρησή του, η εν λόγω ένσταση δεν έγινε δεκτή. Και τούτο, διότι ανεξαρτήτως τήρησης των ανωτέρω προϋποθέσεων από τον αιτούντα για την δικαιολογημένη έξοδό του από την εταιρεία, οι λοιποί συνεταίροι ενέκριναν και αποδέχτηκαν ανεπιφύλακτα την αποχώρησή του. Σε κάθε δε περίπτωση, κρίθηκε ότι η αγωγή ασκήθηκε εντός της τρίμηνης προθεσμίας του άρθρου 5. παρ. 7 του Ν. 4194/2013, διότι η ανάγκη προσφυγής στη Διαιτησία του ΔΣΑ προέκυψε όταν ο ενάγων δεν αποδέχτηκε το τελευταίο σχέδιο πρακτικών Εθνικής Συνέλευσης των εταίρων της Δικηγορικής Εταιρείας και κατέθεσε την υπό κρίση αγωγή του λίγους μήνες μετά.

Το Διαιτητικό Δικαστήριο, εν συνεχεία, έκρινε ότι η ένσταση των καθ' ών περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του αιτούντος είναι απορριπτέα, καθόσον είναι όλως αόριστη, όπως εκτίθεται σε μια μόνο παράγραφο, χωρίς καμιά επ’ αυτής αιτιολογία και, σε κάθε περίπτωση, οι καθ’ ων δεν έχουν υποστεί, ούτε οι ίδιοι ούτε η Εταιρεία τους ζημία από την αποχώρηση του αιτούντος.

Περαιτέρω, το Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε ότι ο ισχυρισμός των καθ’ ών ότι παρέλκει η συζήτηση επί της ουσίας της υποθέσεως, διότι «έχουν ικανοποιηθεί όλα τα αιτήματα του αιτούντος, πλην του οικονομικού», δεν κρίθηκε ορθός, καθόσον, όπως και οι εναγόμενοι παραδέχονται, ο αιτών στην αγωγή του περιλαμβάνει και αίτημα αποζημίωσής του, για αιτίες που συνέχονται με την ιστορική ουσία της υπόθεσης.

Προχωρώντας στην κατ’ ουσίαν εξέταση της αγωγής, το δικαστήριο διαπίστωσε πως, ως προς τον «δικαιολογημένο» ή «αδικαιολόγητο» χαρακτήρα της αποχώρησης, ως βασικό στοιχείο των αξιώσεων του αποχωρούντος δικηγόρου-αιτούντα, κατά το νόμο και το Καταστατικό της Εταιρείας, ανεξαρτήτως τήρησης των προϋποθέσεων από τον αιτούντα, για την δικαιολογημένη έξοδό του από την εταιρεία, οι λοιποί συνεταίροι ενέκριναν και αποδέχτηκαν ανεπιφύλακτα την αποχώρησή του.

Ακολούθως, το Διαιτητικό Δικαστήριο ως προς το «κεφάλαιο» της δικηγορικής εταιρείας και τις εταιρικές εισφορές, σε σχέση με το αίτημα του αιτούντος να του καταβληθεί το ποσό που κατέθεσε σταδιακά στο ταμείο της Εταιρείας και δαπανήθηκε για πάγιες λειτουργικές της ανάγκες πρώτης εγκατάστασης {εγκαταστάσεων, εξοπλισμού κ.λπ.) για «κεφάλαιο» και το ποσό λόγω αποσβέσεων, ως συμμετοχή του στο κεφάλαιο της Εταιρείας, λαμβάνοντας υπόψη τον ισχυρισμό των καθ’ ών ότι από το συνολικό αυτό ποσό ο αιτών δικαιούται μόνο το ποσό το οποίο εμφαίνεται ως καταβολή του στο κεφάλαιο της Εταιρείας, κρίνει ότι ο ισχυρισμός των καθ’ ων δεν είναι ορθός. Και τούτο, διότι, όπως και οι καθ’ ων παραδέχονται, κατεβλήθησαν στο ταμείο της Εταιρείας το σύνολο των ποσών που ισχυρίζεται ο αιτών, τα οποία συμποσούνται στο ποσό που αιτείται να του καταβληθεί λόγω αποχωρήσεώς του. Η ορθή ερμηνεία της αντίστοιχης υποχρέωσης της Εταιρείας, είναι ότι ο αποχωρών εταίρος δικαιούται να παίρνει όσα κεφάλαια έχει πράγματι καταθέσει και έχουν αναλωθεί σε πάγιες λειτουργικές δαπάνες, οι οποίες παραμένουν σε όφελος της Εταιρείας και μετά την αποχώρησή του, υφιστάμενες τις αντίστοιχες αποσβέσεις, είτε τα ποσά αυτά έχουν περιληφθεί με λογιστική εγγραφή στο «κεφάλαιο» της εταιρείας είτε όχι και αποτελούν καταβολές έναντι λειτουργικών αναγκών.

Τέλος, απορρίφθηκε ομόφωνα το αίτημα του αιτούντος περί καταβολής από τους καθ’ ών χρηματικού ποσού ως αμοιβή του για συγκεκριμένη υπόθεση της εταιρείας που χειρίστηκε. Συγκεκριμένα, το Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν το δικαιούται, καθόσον οι εταίροι δεν εισπράττουν τις αμοιβές των υποθέσεων που χειρίζονται, οι οποίες καταβάλλονται και ανήκουν στην εταιρεία, ως έσοδο. Μόνο δε εάν και εφόσον η εταιρεία διανείμει μερίσματα (κέρδη) οι εταίροι μετέχουν στην διανομή τους, κατά το ποσοστό συμμετοχής τους στο κεφάλαιο της εταιρείας.

Δείτε αναλυτικά την απόφαση εδώ.