Απαλλαγή από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης για τα καύσιμα ιδιωτικών σκαφών αναψυχής που μισθώνονται για μη εμπορικές δραστηριότητες και δίκαιο ΕΕ

Επιμέλεια: Γεώργιος Π. Κανέλλος 

Με τη δημοσιευθείσα στις 16-09-2021 απόφασή του, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) αποφάνθηκε ότι η Ιταλία παρέβη το δίκαιο της Ένωσης απαλλάσσοντας από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης τα καύσιμα ιδιωτικών σκαφών αναψυχής που ναυλώνονται και χρησιμοποιούνται από τους τελικούς χρήστες για μη εμπορικές δραστηριότητες.

Επιπλέον, κατά το ΔΕΕ, το γεγονός ότι η ναύλωση ενός σκάφους αποτελεί εμπορική δραστηριότητα για το πρόσωπο που διαθέτει το σκάφος αυτό σε τρίτο δεν δικαιολογεί την εν λόγω φορολογική απαλλαγή.

Ιστορικό της υπόθεσης

Η σύμβαση ναύλωσης σκάφους είναι εκείνη με την οποία o εκναυλωτής, έναντι της καταβολής τιµήµατος (ο ναύλος), θέτει το σκάφος στην διάθεση ενός χρήστη (ο ναυλωτής) ο οποίος θα το χρησιμοποιεί  για τις ανάγκες του. Στην Ιταλία, η ναύλωση αποτελεί εμπορική δραστηριότητα για τον εκναυλωτή. Aντιθέτως, ο ναυλωτής μπορεί να χρησιμοποιεί το σκάφος για εμπορικούς σκοπούς (για παράδειγμα, για μεταφορά προσώπων έναντι αμοιβής) ή για ιδιωτική αναψυχή.

Το 2018, η Επιτροπή προσήψε στην Ιταλία ότι παρέβη την οδηγία 2003/96/ΕΚ για τη φορολογία των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας, απαλλάσσοντας από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης τα καύσιμα που χρησιμοποιούνται για την κίνηση ιδιωτικών σκαφών αναψυχής που αποτελούν αντικείμενο μισθωτικής σύμβασης, ανεξαρτήτως του τρόπου χρήσης τους από τους ναυλωτές. Κατά την Επιτροπή, τέτοια απαλλαγή πρέπει να αποκλείεται όταν ο τελικός χρήστης χρησιμοποιεί το σκάφος για ιδιωτική αναψυχή.

 

Το 2020, η Επιτροπή, εκτιμώντας ότι δεν είναι ικανοποιητικές οι εξηγήσεις εκ μέρους της Ιταλίας, άσκησε προσφυγή λόγω παραβάσεως κράτους μέλους.

 

Απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Με την απόφασή του αυτή, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, απαλλάσσοντας από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης τα καύσιμα ιδιωτικών σκαφών αναψυχής που ναυλώνονται και χρησιμοποιούνται από τους τελικούς χρήστες για μη εμπορικές δραστηριότητες, ανεξαρτήτως της πραγματικής χρήσης τους, η Ιταλία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, της οδηγίας 2003/96/ΕΚ [οδηγία σχετικά µε την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας].

Γίνεται υπόμνηση ότι η προσφυγή λόγω παραβάσεως, στρεφόμενη κατά κράτους μέλους το οποίο παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης, μπορεί να ασκηθεί από την Επιτροπή ή από άλλο κράτος μέλος. Αν το Δικαστήριο διαπιστώσει την ύπαρξη παραβάσεως, το καθού κράτος μέλος πρέπει να συμμορφωθεί με την απόφαση το συντομότερο.

Υπενθυμίζεται ακόμα ότι όταν η Επιτροπή θεωρεί ότι το κράτος μέλος δεν συμμορφώθηκε προς την απόφαση, μπορεί να ασκήσει νέα προσφυγή, ζητώντας την επιβολή χρηματικών κυρώσεων. Πάντως, σε περίπτωση μη ανακοινώσεως στην Επιτροπή των μέτρων για τη μεταφορά μιας οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο, το Δικαστήριο μπορεί, κατόπιν προτάσεως της Επιτροπής, να επιβάλει κυρώσεις με την πρώτη του απόφαση.

Το πλήρες κείμενο της απόφασης είναι διαθέσιμο στα γαλλικά και ιταλικά στην ιστοσελίδα CURIA