Δημόσιες συμβάσεις: Η χρήση πόρων/μέσων που δανείζεται δικηγορική εταιρεία από εξωτερικούς της συνεργάτες δεν συνιστά υπεργολαβία (ΔΕφΑθ 507/2023)

Με πρόσφατη απόφασή του το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκρινε πως, κατά τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων, δεν συνιστά υπεργολαβία η χρήση πόρων/μέσων που δανείζεται δικηγορική εταιρεία κατά την παροχή νομικών υπηρεσιών από εξωτερικούς της συνεργάτες (ΔΕφΑθ 507/2023).

Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, από την ένδικη διακήρυξη προκύπτει σαφώς ότι, όταν ένας οικονομικός φορέας επιθυμεί να στηριχθεί στις ικανότητες άλλων φορέων, αρκεί να προσκομίσει στην αναθέτουσα αρχή την απόδειξη ότι θα έχει στη διάθεσή του τους αναγκαίους πόρους, παραδείγματος χάριν, προσκομίζοντας τη σχετική δέσμευση των φορέων αυτών. Κατά συνέπεια, η υπεργολαβία αποτελεί απλώς έναν από τους τρόπους με τους οποίους ένας οικονομικός φορέας μπορεί να στηριχθεί στις ικανότητες άλλων φορέων και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να του επιβληθεί από την αναθέτουσα αρχή.

Αυτονόητο, επίσης, κρίθηκε από το δικαστήριο ότι δεν νοείται υπεργολαβία στο αντικείμενο της ένδικης σύβασης που αφορά στην παροχή νομικών υπηρεσιών, δεδομένου ότι η ανάδοχος δανειζόμενη δικηγορική εταιρεία εξακολουθεί να είναι εκείνη που θα εκτελέσει τη σύμβαση, κάνοντας χρήση των πόρων/μέσων που δανείζεται από τρίτους ήτοι εν προκειμένω από τους εξωτερικούς της συνεργάτες. Αντιθέτως, στην υπεργολαβία το ανατεθέν τμήμα της σύμβασης που αναλαμβάνει ο υπεργολάβος εκτελείται από τον τελευταίο, υπό τους όρους της σύμβασης που συνάπτει ο ανάδοχος με τον υπεργολάβο.

Συνεπώς, το δικαστήριο έκρινε ότι νομίμως και επαρκώς απορρίφθηκε ο σχετικός λόγος της προδικαστικής προσφυγής με την αιτιολογία ότι από το περιεχόμενο της διακήρυξης παρέχεται η δυνατότητα στήριξης στις ικανότητες τρίτων φορέων και, σε περίπτωση που η εν λόγω στήριξη αφορά στα κριτήρια που σχετίζονται με τους τίτλους σπουδών και τα επαγγελματικά προσόντα του προσωπικού, οι οικονομικοί φορείς μπορούν να βασίζονται στις ικανότητες άλλων φορέων, μόνο εάν οι τελευταίοι θα εκτελέσουν τις εργασίες ή τις υπηρεσίες, για τις οποίες απαιτούνται οι συγκεκριμένες ικανότητες (σύμπτωση ιδιοτήτων δανείζοντος εμπειρία και υπεργολάβου). Εν προκειμένω, ορθώς δηλώθηκε στο σχετικό με τη δάνεια εμπειρία πεδίο του Ε.Ε.Ε.Σ, ότι η καθής η προσφυγή στηρίζεται στην ικανότητα «τρίτων» οικονομικών φορέων, απορριπτομένων των σχετικών ισχυρισμών του προσφεύγοντος. Θα ήταν δε όλως περιττό, δυσανάλογο και σε κάθε περίπτωση, εσφαλμένο να συμπληρωθεί, τόσο το πεδίο της δάνειας εμπειρίας, όσο και το πεδίο της υπεργολαβίας του Ε.Ε.Ε.Σ, διότι στον νόμο και στην εν λόγω διακήρυξη προβλέπεται ρητώς και σαφώς, ότι όταν «δανείζεσαι» επαγγελματικά προσόντα και τίτλους σπουδών από «τρίτους», οι τελευταίοι θα εκτελέσουν μόνοι τους τις σχετικές υπηρεσίες.

Απόσπασμα απόφασης

​Με το περιεχόμενο αυτό, η αιτιολογία της προβαλλόμενης απόφασης, για την οποία συνεκτιμήθηκαν όλα τα κρίσιμα δεδομένα της υπόθεσης, παρίσταται νόμιμη και επαρκής.

Και τούτο διότι από το άρθρο 2.2.8.1 της διακήρυξης προκύπτει σαφώς ότι, όταν ένας οικονομικός φορέας επιθυμεί να στηριχθεί στις ικανότητες άλλων φορέων, αρκεί να προσκομίσει στην αναθέτουσα αρχή την απόδειξη ότι θα έχει στη διάθεσή του τους αναγκαίους πόρους, παραδείγματος χάριν, προσκομίζοντας τη σχετική δέσμευση των φορέων αυτών.

Κατά συνέπεια, η υπεργολαβία αποτελεί απλώς έναν από τους τρόπους με τους οποίους ένας οικονομικός φορέας μπορεί να στηριχθεί στις ικανότητες άλλων φορέων και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να του επιβληθεί από την αναθέτουσα αρχή (πρβλ. C 403/21 απόφαση ΔΕΕ/26ης .1.2023).

Εξάλλου είναι εξίσου αυτονόητο ότι δεν νοείται υπεργολαβία στο αντικείμενο της επίμαχης σύβασης που αφορά στην παροχή νομικών υπηρεσιών δεδομένου ότι η ανάδοχος δανειζόμενη δικηγορική εταιρεία εξακολουθεί να είναι εκείνη που θα εκτελέσει τη σύμβαση, κάνοντας χρήση των πόρων/μέσων που δανείζεται από τρίτους ήτοι εν προκειμένω από τους εξωτερικούς της συνεργάτες.

Αντιθέτως στην υπεργολαβία το ανατεθέν τμήμα της σύμβασης που αναλαμβάνει ο υπεργολάβος εκτελείται από τον τελευταίο, υπό τους όρους της σύμβασης που συνάπτει ο ανάδοχος με τον υπεργολάβο.

Περαιτέρω απορριπτέος ως αβάσιμος είναι και ο συναφής λόγος τον οποίο προβάλλει ο αιτών ότι ουδείς των ανωτέρω εξωτερικών συνεργατών της παρεμβαίνουσας δηλώνει ποιο τμήμα της σύμβασης θα εκτελέσει σύμφωνα με το άρθρο Β.9 της διακήρυξης δεδομένου ότι οι τρίτοι δηλώθηκαν ως δανειοπάροχοι και όχι ως υπεργολάβοι.

Ενόψει αυτών, η απόρριψη των ως άνω αιτιάσεων της προδικαστικής προσφυγής του αιτούντος με την προσβαλλόμενη απόφαση παρίσταται νόμιμη, οι δε αντίθετοι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι.

Δείτε αναλυτικά την απόφαση στο sakkoulas-online.gr.