logo-print

Βασικές πληροφορίες σχετικά με το νομικό πλαίσιο για το ηλεκτρονικό εμπόριο

Τι προβλέπει η κοινοτική νομοθεσία για την online διαφήμιση, τις ηλεκτρονικές συμβάσεις, παραγγελίες και το ηλεκτρονικό εμπόριο (e-commerce) γενικότερα

16/04/2016

16/11/2017

Βασική Νομοθεσία Ναυτικού Δικαίου

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΠΕΧΛΙΒΑΝΗΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΕΚΑΣ

ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΝΑΥΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Τεχνητή νοημοσύνη, μεταφορές & ευθύνη των μεταφορέων στο Ελληνικό Δίκαιο

Η οδηγία 2000/31/ΕΚ, η οποία ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το Προεδρικό Διάταγμα 131/2003, θεσπίζει κανόνες πρότυπα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μία σειρά από θέματα που αφορούν το ηλεκτρονικό εμπόριο.

Ποιες υπηρεσίες αφορά;

Στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που καλύπτονται από τις διατάξεις της οδηγίας περιλαμβάνονται:

Στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που καλύπτονται από την οδηγία περιλαμβάνονται:

  • υπηρεσίες ειδήσεων (όπως δικτυακοί τόποι ειδήσεων)
  • πωλήσεις (βιβλία, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ταξιδιωτικές υπηρεσίες, κ.λπ.)
  • διαφημίσεις
  • υπηρεσίες επαγγελματιών (δικηγόροι, ιατροί, μεσίτες)
  • υπηρεσίες ψυχαγωγίας
  • βασικές ενδιάμεσες υπηρεσίες (πρόσβαση στο διαδίκτυο, μετάδοση και φιλοξενία πληροφοριών)
  • δωρεάν υπηρεσίες που χρηματοδοτούνται από διαφημίσεις, χορηγίες, κ.λπ.

Με την οδηγία 2000/31/ΕΚ θεσπίζεται η αρχή βάσει της οποίας οι επιχειρηματίες αυτών των υπηρεσιών υπάγονται σε ρύθμιση, η οποία αφορά την ανάληψη και την άσκηση παροχής υπηρεσιών, μόνο στη χώρα της ΕΕ όπου έχουν την καταστατική έδρα τους, και όχι εκεί που βρίσκονται οι διακομιστές (servers), οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) ή τα γραμματοκιβώτια που χρησιμοποιούν.

Οι κυβερνήσεις των κρατών μελών οφείλουν να εξασφαλίζουν ότι οι επιχειρηματίες δημοσιεύουν βασικές πληροφορίες για τις δραστηριότητές τους (όνομα, διεύθυνση, αριθμός εγγραφής σε εμπορικό μητρώο, κ.λπ.) κατά συνεχή και εύκολα προσβάσιμο τρόπο.

Ως προς τις επιμέρους προβλέψεις της οδηγίας ισχύουν, σε γενικές γραμμές, τα εξής:

Διαφήμιση

Οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίζουν ότι η διαφήμιση υπακούει σε ορισμένους κανόνες:

  • είναι σαφώς αναγνωρίσιμη
  • το φυσικό πρόσωπο ή η εταιρεία που ευθύνεται για αυτήν είναι σαφώς αναγνωρίσιμα
  • οι προσφορές, τα παιχνίδια ή οι διαγωνισμοί είναι σαφώς αναγνωρίσιμα, και η πρόσβαση στους όρους είναι εύκολη, οι δε όροι παρουσιάζονται σαφώς και επακριβώς.

Spam

Τα μη ζητηθέντα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου («spam») πρέπει επίσης να είναι σαφώς αναγνωρίσιμα. Οι εταιρείες που αποστέλλουν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου spam πρέπει να συμβουλεύονται τακτικά και να τηρούν τα μητρώα «επιλογών» στα οποία μπορούν να εγγράφονται τα άτομα που δεν επιθυμούν να λαμβάνουν τέτοια μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Διαβάστε επίσης: Τι ισχύει για την απευθείας εμπορική προώθηση προϊόντων και υπηρεσιών

Ηλεκτρονικές συμβάσεις

Σε κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωησς, στις ηλεκτρονικές συμβάσεις πρέπει να αποδίδεται ισότιμο νομικό καθεστώς με αυτό των συμβάσεων επί χάρτου.

Οι εν λόγω συμβάσεις πρέπει επίσης να αναφέρουν τους ακόλουθους όρους κατά τρόπο σαφή, κατανοητό:

  • τα τεχνικά στάδια που πρέπει να ακολουθήσουν οι καταναλωτές έως τη σύναψη της σύμβασης
  • εάν ο φορέας παροχής υπηρεσιών θα αρχειοθετήσει ή όχι τη σύμβαση μετά τη σύναψή της και εάν προβλέπεται δυνατότητα ανάγνωσής της αργότερα από τους καταναλωτές
  • τον τρόπο με τον οποίο οι καταναλωτές μπορούν να εντοπίσουν και να διορθώσουν σφάλματα ηλεκτρονικού χειρισμού πριν από την ανάθεση της παραγγελίας
  • τις γλώσσες στις οποίες μπορεί να συναφθεί η σύμβαση.

Οι καταναλωτές πρέπει να μπορούν να αποθηκεύουν και να τυπώνουν συμβάσεις και γενικούς όρους.

Βλέπε επίσης την οδηγία 2011/83/ΕΕ (Κοινή Υπουργική Απόφαση Ζ1-891) για τα δικαιώματα του καταναλωτή.

Ηλεκτρονικές παραγγελίες

Για τις ηλεκτρονικές παραγγελίες ισχύουν οι ακόλουθες απαιτήσεις:

  • ο φορέας παροχής υπηρεσιών οφείλει να αποστέλλει αποδεικτικό παραλαβής της παραγγελίας χωρίς περιττή καθυστέρηση και με ηλεκτρονικά μέσα (μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, άλλο ηλεκτρονικό μήνυμα)
  • η παραγγελία (ή το αποδεικτικό παραλαβής) θεωρείται ότι έχει παραληφθεί όταν ο αγοραστής (καταναλωτής) έχει πρόσβαση σε αυτή(ο).

Βλέπε επίσης τον Κανονισμό (ΕΕ) 910/2014 σχετικά με την ηλεκτρονική ταυτοποίηση και τις υπηρεσίες εμπιστοσύνης.

Εφαρμογή ισχύουσας νομοθεσίας

Η οδηγία ενθαρρύνει τόσο την αυτορρύθμιση από τους επιχειρηματίες και την από κοινού ρύθμιση με τις κυβερνήσεις.

Παραδείγματα περιλαμβάνουν:

  • κώδικες δεοντολογίας σε επίπεδο ΕΕ
  • ηλεκτρονικούς μηχανισμούς εξώδικης επίλυσης των διαφορών, ιδίως όταν ο πωλητής και ο αγοραστής βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες.

Διαβάστε επίσης: Σε ισχύ ο Κώδικας Καταναλωτικής Δεοντολογίας για το Ηλεκτρονικό Εμπόριο - Τι προβλέπει (ΦΕΚ)

Οι χώρες της ΕΕ πρέπει επίσης να παρέχουν ταχείες, αποτελεσματικές λύσεις σε νομικά προβλήματα σε ηλεκτρονικό περιβάλλον, και να διασφαλίζουν ότι οι κυρώσεις έχουν αποτελεσματικό, αναλογικό και αποτρεπτικό χαρακτήρα.

Ευθύνη φορέων παροχής υπηρεσιών

Οι φορείς παροχής ηλεκτρονικών υπηρεσιών οι οποίοι προβαίνουν σε «απλή μετάδοση», «αποθήκευση σε κρυφή μνήμη» ή φιλοξενία φορέων παροχής υπηρεσιών δεν ευθύνονται για τις πληροφορίες που μεταδίδουν ή φιλοξενούν, εφόσον πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις

Στην περίπτωση της φιλοξενίας φορέων παροχής υπηρεσιών, απαλλάσσονται της ευθύνης εφόσον:

  • δεν γνωρίζουν πραγματικά ότι πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα ή πληροφορία, και
  • εάν αποκτήσουν αυτή τη γνώση ή αντιληφθούν τα προαναφερθέντα, αποσύρουν αμέσως τις πληροφορίες ή καθιστούν την πρόσβαση σε αυτές αδύνατη.

Οι εθνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να επιβάλλουν γενική υποχρέωση ελέγχου σε αυτούς τους «μεσάζοντες» για τις πληροφορίες που αποστέλλουν ή αποθηκεύουν, ώστε να αναζητούν και να αποτρέπουν την παράνομη δραστηριότητα.

Δείτε το Προεδρικό Διάταγμα 131/2003, το οποίο ενσωματώνει την Οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο στην ελληνική έννομη τάξη, εδώ.

Η Διαμεσολάβηση
Το μέτρο απόδειξης στην πιθανολόγηση ΕΠολΔ 30
send