logo-print

Ευθύνη λόγω ελαττωματικών προϊόντων: Μπορεί ο προμηθευτής να θεωρηθεί ως παραγωγός αν η επωνυμία του συμπίπτει με το σήμα που έχει επιθέσει ο κατασκευαστής στο προϊόν; (απόφαση ΔΕΕ)

Έννοια του “παραγωγού” – Έννοια του “προσώπου που εμφανίζεται ως παραγωγός” – Προϋποθέσεις – Προμηθευτής του οποίου η επωνυμία συμπίπτει εν μέρει με την επωνυμία του παραγωγού και με το σήμα που έχει επιθέσει ο παραγωγός στο προϊόν

20/12/2024

20/12/2024

Το εφαρμοστέο δίκαιο ως προς τις έννομες συνέπειες των δικαστικών αποφάσεων - Μελέτες ΕΡΜΕΚ Νο 11
Δικαιοδοσία και Εκτέλεση επί διασυνοριακών ευρπωαϊκών οικογενειακών διαφορών

ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ / ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Επιμέλεια: Γεώργιος Π. Κανέλλος 

Με τη δημοσιευθείσα στις 19.12.2024 απόφασή του, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) αποφάνθηκε ότι ο προμηθευτής ελαττωματικών προϊόντων μπορεί να θεωρηθεί ως παραγωγός αν η επωνυμία του συμπίπτει με το σήμα που έχει επιθέσει ο κατασκευαστής στο προϊόν.

Σύμφωνα με το ΔΕΕ, προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία του καταναλωτή, η αλληλέγγυα ευθύνη του προμηθευτή και του πραγματικού παραγωγού του ελαττωματικού προϊόντος μπορεί να στοιχειοθετηθεί ακόμη και αν ο προμηθευτής δεν έχει επιθέσει ο ίδιος την επωνυμία, το σήμα ή άλλο διακριτικό σημείο του στο προϊόν.

Ιστορικό της υπόθεσης

Τον Ιούλιο του 2001, ένας καταναλωτής αγόρασε αυτοκίνητο μάρκας Ford από την αντιπροσωπεία Stracciari, η οποία μεταπωλούσε τη μάρκα αυτή στην Ιταλία. Το όχημα είχε κατασκευαστεί από την Ford Wag, εταιρία εγκατεστημένη στη Γερμανία, και στη συνέχεια παραδόθηκε στην αντιπροσωπεία μέσω της Ford Italia, η οποία διανέμει εντός της Ιταλίας τα οχήματα μάρκας Ford. Τον Δεκέμβριο του 2001, ο καταναλωτής υπήρξε θύμα ατυχήματος, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν λειτούργησε ο αερόσακος. Ως εκ τούτου, ο καταναλωτής άσκησε αγωγή κατά της αντιπροσωπείας και κατά της Ford Italia, ζητώντας την αποκατάσταση των ζημιών που υπέστη λόγω του ελαττώματος του οχήματος. Η Ford Italia υποστήριξε ότι δεν είναι υπεύθυνη για το ελάττωμα του αερόσακου, διότι δεν είχε κατασκευάσει το όχημα. 

Το ιταλικό Ακυρωτικό Δικαστήριο διατήρησε αμφιβολίες ως προς την ερμηνεία του ορισμού της έννοιας του «παραγωγού» που περιλαμβάνεται στην οδηγία για την ευθύνη λόγω ελαττωματικών προϊόντων. Ζήτησε από το Δικαστήριο να διευκρινίσει αν ο προμηθευτής ελαττωματικού προϊόντος μπορεί να θεωρηθεί «πρόσωπο που εμφανίζεται ως παραγωγός», κατά την έννοια της οδηγίας αυτής, ακόμη και αν δεν έχει επιθέσει υλικώς την επωνυμία του στο προϊόν, αλλά το σήμα το οποίο έχει επιθέσει ο κατασκευαστής στο προϊόν και το οποίο αντιστοιχεί στην επωνυμία του συμπίπτει με διακριτικό στοιχείο της επωνυμίας του προμηθευτή.

Απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Με την απόφασή του αυτή, το Δικαστήριο επισήμανε ότι η προβλεπόμενη στην οδηγία έννοια του «προσώπου που εμφανίζεται ως παραγωγός» δεν αφορά μόνον το πρόσωπο το οποίο έχει επιθέσει υλικώς την επωνυμία του στο προϊόν, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και τον προμηθευτή, αν η επωνυμία του ή ένα διακριτικό στοιχείο της αντιστοιχεί στην επωνυμία του κατασκευαστή και στην επωνυμία, το σήμα ή άλλο διακριτικό σημείο το οποίο φέρει το προϊόν. Πράγματι, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ο προμηθευτής εκμεταλλεύεται τη σύμπτωση αυτή για να εμφανιστεί στον καταναλωτή ως υπεύθυνος για την ποιότητα του προϊόντος και να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του καταναλωτή, ως εάν το προϊόν πωλούνταν απευθείας από τον παραγωγό. Αν η δεύτερη αυτή κατηγορία δεν περιλαμβανόταν στην έννοια του «παραγωγού», τούτο θα κατέληγε σε περιορισμό του περιεχομένου της έννοιας αυτής και στην υπονόμευση του σκοπού της οδηγίας, ο οποίος έγκειται στην προστασία του καταναλωτή. 

Το Δικαστήριο πρόσθεσε ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία του καταναλωτή, ο νομοθέτης της Ένωσης έχει μεριμνήσει ώστε η ευθύνη «κάθε προσώπου που εμφανίζεται ως παραγωγός» να στοιχειοθετείται κατά τον ίδιο τρόπο με την ευθύνη του «πραγματικού» παραγωγού. Επιπλέον, ο καταναλωτής πρέπει να είναι ελεύθερος να ζητήσει την πλήρη αποκατάσταση της ζημίας από καθέναν εξ αυτών αδιακρίτως, δεδομένου ότι η ευθύνη τους είναι αλληλέγγυα. Η προστασία του καταναλωτή δεν θα ήταν επαρκής αν ο διανομέας μπορούσε να μπορούσε να «παραπέμψει» τον καταναλωτή στον παραγωγό, ο οποίος ενδέχεται να μην είναι γνωστός στον καταναλωτή.

Γίνεται υπόμνηση ότι η διαδικασία εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως παρέχει στα δικαστήρια των κρατών μελών τη δυνατότητα να υποβάλουν στο Δικαστήριο, στο πλαίσιο της ένδικης διαφοράς της οποίας έχουν επιληφθεί, ερώτημα σχετικό με την ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης ή με το κύρος πράξεως οργάνου της Ένωσης. Το Δικαστήριο δεν αποφαίνεται επί της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να επιλύσει τη διαφορά αυτή, λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου. Η απόφαση αυτή δεσμεύει, ομοίως, άλλα εθνικά δικαστήρια ενώπιον των οποίων ανακύπτει παρόμοιο ζήτημα.

Το πλήρες κείμενο της απόφασης είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα CURIA

Ειδικό Ενοχικό Δίκαιο - 3η έκδοση
Διεθνής εμπορική διαιτησία - Τόμος Ι -Β έκδοση
send