Χορήγηση άδειας διαμονής ως μέλος οικογένειας ανήλικου ημεδαπού: Προηγούμενες ποινικές καταδίκες (ΔΠΘ 338/2024)

Ανεπαρκώς αιτιολογημένη κρίθηκε από το δικαστήριο η απορριπτική απόφαση της Διοίκησης για τη χορήγηση άδειας διαμονής ως μέλος οικογένειας ανήλικου ημεδαπού, λόγω ύπαρξης προηγούμενης ποινικής καταδίκης του αιτούντος (ΔΠΘ 338/2024).

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, με τις ρυθμίσεις των άρθρων 82-86 Ν. 4251/2014 τέθηκαν προϋποθέσεις αναγνώρισης δικαιώματος διαμονής υπέρ των µελών οικογένειας Έλληνα πολίτη, οι οποίες τηρούν τα όρια που επιβάλλονται από το δίκαιο της Ένωσης (Οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου) και σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Στο πλαίσιο αυτό, η διοίκηση δύναται μεν να αρνηθεί τη χορήγηση σε γονέα ανήλικου Έλληνα πολίτη Δελτίου Διαμονής για λόγους δημόσιας τάξης ή ασφάλειας, υπό τους ευνοϊκότερους, όμως, σε σχέση με τους εφαρμοζόμενους, βάσει του άρθρου 6 περ. γ΄ του ίδιου νόμου, για τους λοιπούς πολίτες τρίτων χωρών, όρους που προβλέπονται στις ειδικές διατάξεις των άρθρων 82 επ. του ν.4251/2014.

Περαιτέρω, οι προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 6 στοιχ. γ΄ και πρωτίστως εκείνες του άρθρου 82 παρ. 2 του ν. 4251/2014, καθορίζουν τα κριτήρια που συνεκτιμώνται για την διαπίστωση της συνδρομής λόγων δημοσίας τάξης και ασφάλειας που εμποδίζουν την χορήγηση της άδειας. Σε αυτές ορίζεται ρητά ότι προηγούμενες ποινικές καταδίκες δεν αποτελούν αυτοτελώς λόγους για τη λήψη τέτοιων μέτρων, αλλά εκτιμάται η συμπεριφορά του προσώπου που αφορά το μέτρο, η οποία πρέπει να συνιστά πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή που στρέφεται κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας, σε κάθε δε περίπτωση πρέπει η άρνηση χορήγησης να είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας.

Συνεπώς, το δικαστήριο επεσήμανε ότι η Διοίκηση κατά την εξέταση αιτήματος υπηκόου τρίτης χώρας για χορήγηση άδειας διαμονής μέλους οικογένειας ανήλικου ημεδαπού δεν μπορεί να αρνηθεί τη χορήγηση της εν λόγω άδειας, για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη μόνο την ποινική καταδίκη του αιτούντος, αλλά πρέπει να εκτιμάται η συμπεριφορά του προσώπου που αφορά το μέτρο, η οποία πρέπει να συνιστά πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή που στρέφεται κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας. Σε κάθε δε περίπτωση, πρέπει η άρνηση χορήγησης να είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας.

Εν προκειμένω, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι η διοίκηση στήριξε την κρίση της αποκλειστικά στο είδος του αδικήματος για το οποίο καταδικάστηκε ο αιτών, το οποίο έχει αναμφίβολα ιδιαίτερη ποινική απαξία, και στο ύψος της επιβληθείσας από το ποινικό δικαστήριο ποινής φυλάκισης, εκτιμώντας ότι ο αιτών είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Ουδόλως προκύπτει ότι η διοίκηση έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε τις συνθήκες τέλεσης του εγκλήματος, ούτε τις καταδικαστικές ποινικές αποφάσεις, στις οποίες εκτίθενται αναλυτικά τα πραγματικά περιστατικά τέλεσης του εγκλήματος. Επίσης, δεν λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι από το χρόνο τέλεσης του εν λόγω αδικήματος, από τον οποίον έχουν παρέλθει σχεδόν επτά έτη, ως την υποβολή του αιτήματός του για τη χορήγηση της άδειας διαμονής του, ο αιτών δεν απασχόλησε τις αρχές.

Περαιτέρω, δεν συνεκτιμήθηκε και δεν σταθμίστηκε η μακροχρόνια διαμονή του αιτούντος στη χώρα και οι δεσμοί που ανέπτυξε, κατά τη διάρκειά της, μ’ αυτήν. Συγκεκριμένα, δεν συνεκτιμήθηκε από τη διοίκηση το γεγονός ότι ο αιτών διαμένει συνεχώς νόμιμα στη χώρα από το έτος 2003, στην οποία εργάζεται ο ίδιος και η σύζυγός του, η οποία, ομοίως, διαμένει νόμιμα στη χώρα, εκπληρώνοντας τις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις και, προεχόντως, την ιδιότητά του ως πατέρα δύο ημεδαπών ανήλικων τέκνων.

Απόσπασμα απόφασης

7. Επειδή, η απόρριψη του αιτήματος του αιτούντος για χορήγησης άδειας διαμονής ως μέλος οικογένειας ανήλικων ημεδαπών ερείδεται στην κρίση της Διοίκησης ότι αυτός είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια της χώρας, λόγω της καταδικαστικής 29/8.3.2019 ποινικής απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας. Ωστόσο, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις και την ερμηνεία τους, η Διοίκηση κατά την εξέταση αιτήματος υπηκόου τρίτης χώρας για χορήγηση άδειας διαμονής μέλους οικογένειας ανήλικου ημεδαπού δεν μπορεί να αρνηθεί τη χορήγηση της εν λόγω άδειας, για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη μόνο την ποινική καταδίκη του αιτούντος, αλλά πρέπει να εκτιμάται η συμπεριφορά του προσώπου που αφορά το μέτρο, η οποία πρέπει να συνιστά πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή που στρέφεται κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας, σε κάθε δε περίπτωση πρέπει η άρνηση χορήγησης να είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας. Από την προσβαλλόμενη, όμως, απόφαση συνάγεται ότι η διοίκηση στήριξε την κρίση της, όπως προαναφέρθηκε, αποκλειστικά στο είδος του αδικήματος για το οποίο καταδικάστηκε ο αιτών, το οποίο έχει αναμφίβολα ιδιαίτερη ποινική απαξία, καθόσον στρέφεται κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας με καταστροφικές συνέπειες για αόριστο αριθμό ανθρώπων, και ιδίως της νεολαίας (πρβλ. ΣτΕ 4/2021, ΕΔΔΑ, απόφαση της 24-9-2012, Balogun κατά Ηνωμένου Βασιλείου, σκ.49) και στο ύψος της επιβληθείσας από το ποινικό δικαστήριο ποινής φυλάκισης, εκ των ανωτέρω δε εκτίμησε ότι ο αιτών είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, χωρίς, παρόλα αυτά, να ληφθούν υπόψη, να συνεκτιμηθούν και να σταθμισθούν οι συνθήκες τέλεσης του εγκλήματος που καταδικάσθηκε, οι οποίες δεν συνάγονται από το …/…/13.6.2023 έγγραφο της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Θεσσαλονίκης της Ελληνικής Αστυνομίας. Άλλωστε, δεν προκύπτει από τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης ότι η Διοίκηση είχε λάβει υπόψη τις καταδικαστικές ποινικές αποφάσεις, στις οποίες εκτίθενται αναλυτικά τα πραγματικά περιστατικά τέλεσης του εγκλήματος. Επίσης, δεν λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι από το χρόνο τέλεσης του εν λόγω αδικήματος (22.12.2016), από τον οποίον έχουν παρέλθει σχεδόν επτά έτη, ως την υποβολή του αιτήματός του (12.4.2023) για τη χορήγηση της άδειας διαμονής του, ο αιτών δεν απασχόλησε τις αρχές. Αφετέρου δεν συνεκτιμήθηκε και δεν σταθμίστηκε η μακροχρόνια διαμονή του αιτούντος στη χώρα και οι δεσμοί που ανέπτυξε, κατά τη διάρκειά της, μ’ αυτήν. Συγκεκριμένα, δεν συνεκτιμήθηκε από τη διοίκηση το γεγονός ότι ο αιτών διαμένει συνεχώς νόμιμα στη χώρα από το έτος 2003, στην οποία εργάζεται ο ίδιος και η σύζυγός του, η οποία, ομοίως, διαμένει νόμιμα στη χώρα, εκπληρώνοντας τις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις και, προεχόντως, την ιδιότητά του ως πατέρα δύο ημεδαπών ανήλικων θυγατέρων, που γεννήθηκαν στη χώρα τα έτη 2007 και 2010 και φοιτούν σε ελληνικά σχολεία και τη σχέση που διατηρεί με αυτές. Ενόψει τούτων, η απόρριψη της αίτησης του αιτούντος, ερειδόμενη στον χαρακτηρισμό του ως προσώπου επικίνδυνου για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια της χώρας, παρίσταται ανεπαρκώς αιτιολογημένη, όπως βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση ακύρωση, και επομένως, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής, η έρευνα της βασιμότητας των λοιπών προβαλλομένων λόγων ακύρωσης.

Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο adjustice.gr.