Στρεμματικές ενισχύσεις: Επικυρώθηκε η απόφαση για δημοσιονομικές διορθώσεις ύψους 12,5 εκατ. ευρώ

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθορίζει τους όρους και κανόνες που εφαρμόζονται στη χρηματοδότηση των δαπανών που υπάγονται στην Κοινή Γεωργική Πολιτική (ΚΓΠ) με δύο ταμεία: το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (στο εξής: ταμεία).

Το ΕΓΤΕ χρηματοδοτεί τις δαπάνες για τον τομέα των αγορών και το ΕΓΤΑΑ τα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξη.

Η Επιτροπή, κατόπιν έρευνας που διενήργησε το Νοέμβριο του 2014 σχετικά με την ορθή εφαρμογή, εκ μέρους της Ελλάδας, των κανόνων σχετικά με τις ενισχύσεις σε βοσκοτόπους, διαπίστωσε ότι ορισμένες δαπάνες δεν είχαν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι οι εκτάσεις που είχαν καταγραφεί στο σύστημα αναγνώρισης αγροτεμαχίων (ΣΑΑ) ως επιλέξιμες ενείχαν σφάλματα. Ειδικότερα, περιλαμβάνονταν αγροτεμάχια που καλύπτονταν από θάμνους, βράχια κ.λπ., τα οποία θα έπρεπε να έχουν αφαιρεθεί.

Τον Ιούλιο του 2015, η Επιτροπή κοινοποίησε στις ελληνικές αρχές τα πρακτικά της διμερούς σύσκεψης στις Βρυξέλλες σημειώνοντας ότι αυτές δεν είχαν προσκομίσει καμία αξιολόγηση κινδύνου για τα ταμεία.

Οι ελληνικές αρχές, αφενός, διαβίβασαν συμπληρωματικά στοιχεία που κατ’ αυτές αποδείκνυαν ότι η βλάβη για τα ταμεία ήταν μηδενική και, αφετέρου, ζήτησαν να μην επιβληθεί καμία δημοσιονομική διόρθωση.

Ωστόσο, η Επιτροπή παρέμεινε σταθερή στην θέση της. Ελλείψει αναλυτικού υπολογισμού ή ποσοτικού προσδιορισμού του κινδύνου για τα ταμεία η επιβολή κατ’ αποκοπήν διόρθωσης ήταν ο καλύτερος τρόπος εκτίμησης του κινδύνου για τα ταμεία.

Μετά από απόρριψη του αιτήματος της Ελλάδας για συμβιβασμό από το αρμόδιο όργανο συμβιβασμού, η Επιτροπή κάλεσε την Ελλάδα για συμπληρωματικές πληροφορίες. Ακολούθησε η έκδοση της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2017/2014, της 8ης Νοεμβρίου 2017, με την οποία η Επιτροπή απέκλεισε την Ελλάδα από τη χρηματοδότηση της Ένωσης ποσό καθαρό 12 482 555,68 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε δαπάνες που δηλώθηκαν από το κράτος μέλος αυτό στον τομέα των στρεμματικών ενισχύσεων για το έτος υποβολής αιτήσεων 2014.

Κατά της απόφασης της Επιτροπής η Ελλάδα άσκησε προσφυγή ακύρωσης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. Mε απόφαση της 19ης Δεκεμβρίου 2019, απορρίφθηκε η προσφυγή στο σύνολό της (T-14/18).

Τον Φεβρουάριο του 2020, η Ελλάδα άσκησε αίτηση αναίρεσης ενώπιον του Δικαστηρίου κατά της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου.

Mε την σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης της Ελλάδας και επικυρώνει την απόφαση της Επιτροπής.

Πρώτον, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι το Γενικό Δικαστήριο ορθώς απέρριψε τον προταθέντα το πρώτον κατά την προφορική συζήτηση ισχυρισμό της Ελλάδας που αφορά την έννοια του όρου «μόνιμος βοσκότοπος» και στηρίζεται στην απόφαση, της 15ης Μαΐου 2019, στην υπόθεση C-341/17 P, Ελλάδα κατά Επιτροπής1. H Eλλάδα είχε τη δυνατότητα να τον προβάλει κατά την άσκηση της προσφυγής.

Συνεπώς, δεν παραβιάστηκαν οι κανόνες της διαδικασίας ούτε το δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας.

Δεύτερον, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν παραμόρφωσε το περιεχόμενο των προσκομισθέντων αποδεικτικών εγγράφων, όπως είναι η έκθεση του οργάνου συμβιβασμού κ.ά. και αιτιολόγησε την απόφασή του επαρκώς και χωρίς αντιφάσεις.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο δεν παραβίασε τους κανόνες περί κατανομής του βάρους απόδειξης, καθώς η Επιτροπή δεν οφείλει να προβεί σε «ειδική» αιτιολόγηση και απόδειξη των λόγων για τους οποίους εκτιμά ότι τα στοιχεία που υπέβαλε το κράτος μέλος δεν πληρούν τις απαιτήσεις του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 907/2014.

Τέλος, κατά το μέτρο που η Ελλάδα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι έκρινε ότι δεν υπήρχε διπλή διόρθωση, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι έχει δεχτεί τη δυνατότητα σώρευσης κατ’ αποκοπήν δημοσιονομικών διορθώσεων και άλλων διορθώσεων, προκειμένου να μην εξακολουθούν να επιβαρύνουν τα ταμεία ζημίες ή κίνδυνοι που δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθούν με σαφήνεια, κάτι που θα ήταν αντίθετο προς το σύστημα χρηματοδότησης που καθιερώνεται με αυτά.

Δείτε αναλυτικά την απόφαση στην υπόθεση C-106/20 P Ελλάδα κατά Επιτροπής.

• 1. Το Δικαστήριο έκρινε ότι προκειμένου να καθοριστεί αν η οικεία έκταση χαρακτηρίζεται ως «μόνιμος βοσκότοπος», το καθοριστικό κριτήριο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι όχι το είδος της βλάστησης που καλύπτει την έκταση αυτή, αλλά η πραγματική χρήση της για γεωργική δραστηριότητα.