Επιταγή

Η επιταγή χρησιμοποιείται πολύ συχνά στις συναλλαγές ως μέσο πληρωμών αντί για μετρητά, προκειμένου να μην υπάρχει ανάγκη μεταφοράς μεγάλων ρευστών χρηματικών ποσών. Στην ουσία πρόκειται για ένα αξιόγραφο που εμπεριέχει μια εντολή πληρωμής προς τράπεζα για καταβολή σε χρήματα (που υπάρχουν ήδη σε λογαριασμό αυτού που εκδίδει την επιταγή) προκειμένου να εξοφλήσει τον δικαιούχο της.

Για να είναι έγκυρη μια επιταγή πρέπει να γράφει το όνομα του πληρωτή (τράπεζα ή πιστωτικό ίδρυμα), την ονομασία «επιταγή», τον τόπο και χρόνο έκδοσης, την εντολή πληρωμής συγκεκριμένου ποσού, τον τόπο πληρωμής και να έχει την υπογραφή του εκδότη.

Μια επιταγή μπορεί να εκδοθεί με ή χωρίς δικαίωμα μεταβίβασης για τον δικαιούχο-κομιστή της. Εάν δεν αναγράφεται «ουχί σε διαταγή», αυτό σημαίνει ότι η επιταγή μπορεί ελεύθερα να μεταβιβαστεί. Η μεταβίβαση γίνεται με δύο τρόπους:

α. Με οπισθογράφηση, δηλαδή στο πίσω μέρος της επιταγής ο δικαιούχος γράφει το όνομα του προσώπου που τη μεταβιβάζει και βάζει την υπογραφή του.

β. Εάν η επιταγή εκδοθεί «εις τον κομιστή», επειδή δε γράφει το όνομα του δικαιούχου, δεν χρειάζεται οπισθογράφηση, αλλά απλή παράδοση της επιταγής. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι ενδεχομένως και σε περίπτωση κλοπής ο κομιστής να είναι ο δικαιούχος.

Η τράπεζα φέρει τη νομική υποχρέωση να πληρώσει το αναγραφόμενο ποσό, όταν η επιταγή εμφανιστεί από τον δικαιούχο. Η εμφάνιση της επιταγής πρέπει να γίνει εντός προθεσμίας οκτώ ημερών από την ημέρα έκδοσής της. Η τράπεζα δε φέρει καμία ευθύνη αν ο λογαριασμός του εκδότη δεν έχει διαθέσιμο το συγκεκριμένο χρηματικό ποσό, αν πρόκειται δηλαδή για περίπτωση ακάλυπτης επιταγής.

Για λόγους αυξημένης ασφάλειας των συναλλαγών ρυθμίζεται νομοθετικά η δίγραμμη επιταγή, ενώ ως μέσο παροχής πίστωσης εμφανίζεται στις συναλλαγές η μεταχρονολογημένη επιταγή.