Καταλογισμός πράξης
18/11/2013
16/11/2017
Ένα έγκλημα καταλογίζεται σε αυτόν που κρίνεται υπαίτιος για την τέλεσή του, είτε από δόλο, είτε από αμέλεια. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν καταλογίζεται πάντα μια πράξη στο δράστη ή του επιβάλλεται μειωμένη ποινή:
α. Όταν ο δράστης αγνοεί ότι τελεί ένα έγκλημα.
β. Όταν ο δράστης αγνοούσε ότι η πράξη που τελεί είναι έγκλημα και θεωρούσε ότι είχε δικαίωμα να την πράξει.
γ. Όταν ο δράστης έχει ως μόνη επιλογή να τελέσει μια άδικη πράξη για να αποτρέψει έναν επικείμενο για τον ίδιο ή τα συγγενικά του πρόσωπα κίνδυνο.
δ. Εάν ο δράστης εξαιτίας της κωφαλαλίας του δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι τελεί άδικη πράξη.
ε. Εάν οι πνευματικές λειτουργίες και η συνείδηση του δράστη είχαν διαταραχτεί έτσι ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι τελεί άδικη πράξη εκτός αν ο δράστης σκοπίμως προκάλεσε τη διατάραξη αυτή. (Διαταραχές της συνείδησης αποτελούν οι ψυχοπαθολογικές διαταραχές, οι παροδικές διαταραχές λόγω μέθης, ύπνωσης ή χρήσης ουσιών και οι ανεπαρκώς ανεπτυγμένες πνευματικές λειτουργίες).