logo-print

Κανονισμός Μπόσμαν

03/01/2014

16/11/2017

H ένωση δικαίου

ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΡΜΑΣ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Το εφαρμοστέο δίκαιο ως προς τις έννομες συνέπειες των δικαστικών αποφάσεων - Μελέτες ΕΡΜΕΚ Νο 11

Το “Bosman ruling” ηχεί σίγουρα ιδιαίτερα γνώριμα στα αυτιά των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων. Είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα και μία από τις λίγες περιπτώσεις όπου ένα δικαστήριο παρεμβαίνει άμεσα σε ποδοσφαιρικά  ζητήματα.

Ο Jean-Marc Bosman ήταν ένας Βέλγος ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη βελγική RFC Liege και, όταν το συμβόλαιο του έληξε το 1990, επιθυμούσε να μεταγραφεί στη γαλλική Dunkerque. Βασιζόμενη στο ισχύον τότε δίκαιο και στο γεγονός ότι η ενδιαφερόμενη ομάδα ήταν άλλης ευρωπαϊκής χώρας, η τότε ομάδα του, RFC Liege, ζητούσε οικονομικό αντάλλαγμα για να πραγματοποιηθεί η μετεγγραφή του. Η Dunkerque δεν ήταν διατεθειμένη να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της ομάδας του και ως εκ τούτου η μετεγγραφή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Στη συνέχεια η RFC Liege θέλοντας εν μέρει και να τιμωρήσει τον ποδοσφαιριστή, τον υποβίβασε στη δεύτερη ομάδα με συνέπεια να μειωθούν και οι αποδοχές του.

Ο Jean-Marc Bosman όμως δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια και αποφάσισε να κινηθεί δικαστικά εναντίον της RFC Liege, της βελγικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας αλλά και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής (UEFA). Το βασικό του επιχείρημα ήταν ότι η απαίτηση οικονομικών ανταλλαγμάτων από την ομάδα του για έναν ποδοσφαιριστή που μένει ελεύθερος (free agent), παραβιάζει την αρχή της ελεύθερης μετακίνησης των εργαζομένων που αποτελεί έναν από τους πυλώνες της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.

Μετά από εφέσεις επί εφέσεων, η υπόθεση έφτασε τελικά στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πέντε χρόνια μετά, το 1995, το Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του δικαιώνοντας τον Bosman, καθώς έκρινε ότι οι περιορισμοί που έθετε η UEFA σε σχέση με τους ξένους ποδοσφαιριστές ήταν σε ευθεία αντίθεση με την αρχή της ελεύθερης μετακίνησης των εργαζομένων, όπως αυτή προκύπτει από το άρθρο 39 της Συνθήκης της Ρώμης, αλλά και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι.

Η απόφαση αυτή μπορεί να ήταν απόλυτα δικαιολογημένη νομικά, είχε όμως τόσο θετικές όσο και αρνητικές συνέπειες για τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Κερδισμένα ήταν σαφώς τα πιο εύρωστα οικονομικά σωματεία, καθώς ήταν αυτά που μπορούσαν να κρατήσουν τους παίχτες τους ανανεώνοντας εγκαίρως τα συμβόλαια τους με αυξημένα οικονομικά ανταλλάγματα.

Από την άλλη η απόφαση αυτή αποτέλεσε τη βάση για την περαιτέρω διεθνοποίηση του ποδοσφαίρου, καθώς πλέον οι ομάδες δεν αναζητούσαν ταλέντα μόνο στην εγχώρια αγορά, γεγονός που οδήγησε στη σταδιακή αποδυνάμωση των μικρότερων ομάδων και το «άνοιγμα της ψαλίδας» ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους.

Ολόκληρη την απόφαση του περίφημου “Bosman ruling” μπορείτε να βρείτε εδώ.

Ανώνυμες Εταιρίες
Ο ρατσιστικός λόγος μίσους ως μορφή του ρατσιστικού εγκλήματος

ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΉΜΕΣ / ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΟΥΣΚΑΛΗΣ